เรื่อง ตำรับรักข้าวโพดหวาน จบแล้ว (yaoi)
ฝักี่ 18
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารในมื้อเย็นวันนี้ดูจะครึกครื้นเป็นพิเศษ แม้อาหารจะไม่ได้เริดหรูแต่เมื่อได้ร่วมโต๊ะกับบรรดาคนี่เรารัก ย่อมทำให้บรรดาอาหารเหล่านั้นเปรียบได้กับเครื่องเสวยของพระราชาเลยทีเดียว
บุตรชายข้าคงได้เอ่ยชวนให้ท่านพี่ศจีมาอยู่กับพวกเราแล้วสินะขอรับ ข้ารู้ว่าท่านคงจะลังเลและคิดเกรงใจพวกข้าอยู่เป็นแน่ ข้าขอพูดตามตรงว่าการี่บุตรชายแต่งงานออกไปนั้นทำให้บ้านหลังนี้เงียบเหงานัก หากมีพวกท่านมาอยู่ด้วยกันก็จะดีไม่น้อย และพวกข้าก็ต้องการให้พวกท่านมาอยู่ด้วยกันจริงๆ ขอรับ” นายมั่นในฐานะหัวหน้าครอบครัวเอ่ยชวนอีกครั้ง
หากไม่เป็นการรบกวนจริงๆ ข้าก็ยินดีี่จะย้ายกันมาอยู่ี่นี่ ยังไงก็ต้องขอบใจพวกเจ้าด้วยนะ ี่ไม่รังเกียจครอบครัวของข้า” นางศจีกล่าวอย่างเกรงใจ แต่ี่แห่งนี้มันสวยมากแถมยังสะดวกสบายอย่างี่ลูกสะใภ้ว่าไว้จริงๆ ด้วย
ท่านพี่อย่าได้คิดอะไรเช่นนั้นเลยเจ้าค่ะ ี่แห่งนี้ไม่มีผู้คนี่ไหนนอกจากพวกเรา ถ้าพวกท่านมาอยู่ด้วยก็จะได้ไม่เงียบเหงาเหมือนทุกวันนี้”
ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวพวกข้าจะเริ่มขนย้ายข้าวของมาี่นี่กันเลยนะ เฮ้อ~ แค่คิดว่าต้องขนย้ายอะไรบ้างก็รู้สึกเหนื่อยแล้วล่ะ” นางศจีถอนหายใจออกมาเมื่อนึกถึงสิ่งของมากมายี่ต้องขนย้าย แต่จะให้ทิ้งไปก็ยังเสียดาย เรื่องย้ายบ้านนั้นเป็นงานใหญ่จริงๆ
ท่านพี่ศจีก็ค่อยๆ ขนมาทีละเล็กทีละน้อยก็ได้นะเจ้าคะ เพราะบ้านแห่งนี้กับบ้านในเมืองของท่านก็เปรียบเสมือนเป็นบ้านในพื้นี่บริเวณเดียวกันนั่นแหละเจ้าค่ะ เพราะพวกเรามีประตูเวทย์มิติในการเดินทาง เช่น ท่านพี่ศจีอาจจะตื่นนอนขึ้นมาในตอนเช้า แล้วก็เดินทางผ่านประตูเวทย์มิติี่ขอให้ภูตน้อยสร้างให้ เพื่อไปหยิบเสื้อผ้าี่ห้องนอนเดิมก่อนจะข้ามประตูเวทย์มิติกลับมาี่นี่ก็ย่อมได้นะเจ้าค่ะ” นางพิมเสนอทางออกให้ เพราะนางเองก็ยังเดินทางไปๆ มาๆ ระหว่างบ้านหลังนี้กับบ้านหลังเดิมอยู่หลายครั้งต่อวันเหมือนกัน
มารดาของสิงห์ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมา “แบบนี้ก็เหมือนกับว่าจริงๆ แล้ว พวกข้าก็ไม่ได้ย้ายบ้านไปี่ไหนน่ะสิ เพียงแต่มีบ้านี่หลังใหญ่ขึ้นเท่านั้นสินะ” เมื่อคิดได้อย่างนั้นนางก็รู้สึกสบายใจมากขึ้น
ใช่เลยขอรับท่านแม่ เพียงแค่บ้านเราใหญ่มากขึ้นเท่านั้นเอง แถมครอบครัวเราก็มีสมาชิกมากขึ้นด้วยนะขอรับ อิอิอิ” ดินดีใจี่ทุกอย่างนั้นเป็นไปอย่างี่ตั้งใจเอาไว้
งั้นพวกท่านก็ย้ายมานอนี่นี่กันตั้งแต่คืนนี้เลยสิขอรับ ตอนนี้ยังมีห้องว่างอยู่สองห้องรวมห้องเดิมของเจ้าดินด้วย ท่านพี่ศจีก็นอนห้องี่ยังว่างอยู่ แล้วดินก็ให้นอนกับนัทซึ ส่วนเจ้าลูกเขยกับน้องชายก็นอนกันี่ห้องเก่าของดินก็แล้วกัน” นายมั่นแอบยิ้มมุมปาก เนื่องจากสามารถแกล้งบุตรชายตนี่คงต้องอยากจะนอนกับเจ้าลูกเขยได้
ดีขอรับ วันนี้ข้าจะอนุญาติให้ท่านพี่นอนกอดข้าทั้งคืนเลยก็ได้” นัทซึรีบเห็นด้วย เพราะพี่ชายไม่ได้มานอนกับตนหลายคืนแล้ว
เอาอย่างเช่นนั้นก็ได้ แต่พวกข้าต้องกลับไปเอาเสื้อกันก่อนนะ เพราะไม่ได้คิดว่าจะต้องค้างคืนในวันนี้ จึงไม่ได้เตรียมอะไรกันมาเลย” มารดาของสิงห์ตอบรับอย่างว่าง่าย
ภูตน้อยจ๊ะ ข้ารบกวนพวกเจ้าสร้างประตูเวทย์มิติไปี่บ้านข้าให้หน่อยนะ” นางศจีหันไปพูดกับภูตตัวน้อยี่บินอยู่ใกล้ๆ
ได้สิเจ้าค่ะ” ภูตน้อยยิ้มดีใจเมื่อมีงานให้ทำ แล้วประตูเวทย์มิติก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าพวกเขาทันที
พวกท่านสามารถบอกพวกเราได้ตลอดนะเจ้าค่ะ หากต้องการให้ช่วยเหลือสิ่งใด อิอิอิ” ภูตตัวเล็กจะมีความสุขทุกครั้งี่ได้ช่วยงาน หรือมีคนขอความช่วยเหลือ
หลังจากี่ดินเล่านิทานเรื่องี่สองจบลง เจ้าน้องชายตัวน้อยของตนก็หลับสนิทพอดี ในเวลานี้เจ้าเด็กน้อยนั้นใช้ทั้งมือและขาเล็กๆ นั้นก่ายกอดตัวเขาไว้แน่น เหมือนกลัวว่าพี่ชายคนนี้จะหนีหายไปอย่างนั้นแหละส่วนด้านข้างเตียงนอนก็มีสามีตนกับน้องชายของเจ้าตัวนั้นนั่งอยู่ด้วย เนื่องจากรับปากเจ้านัทซึกันเอาไว้ จึงจำต้องมานั่งทนฟังนิทานี่เขาเล่าให้เจ้าน้องชายฟังด้วย
ท่านพี่กับเสือไปนอนพักกันเถอะ เจ้านัทซึนั้นหลับไปแล้วล่ะขอรับ” ดินเมื่อเห็นว่าสามีนั้นยังไม่มีท่าทีี่จะลุกไปนอนในห้องี่ได้จัดเตรียมไว้ให้ จึงคิดไปว่าอาจจะยังไม่รู้ว่าเจ้าน้องชายตนนั้นได้หลับไปแล้ว
แต่วันนี้ข้าสัญญากับเจ้าไว้ว่าจะให้รางวัลเจ้านะภรรยา เจ้าไม่อยากได้มันหรือไง หืม ดินได้ฟังเช่นนั้นก็อดี่จะหน้าแดงไม่ได้ เพราะยังไงตอนนี้ก็มีเสือนั่งอยู่ด้วย
จะให้ทำอย่างไรได้ล่ะสามี ข้าต้องนอนกับเจ้านัทซึนะขอรับ แล้วท่านเองก็ต้องนอนกับเสือด้วย”
ไม่เห็นจะยากเลยเมียข้า” สิงห์ยิ้มออกมา เมื่อรู้ว่าภรรยานั้นก็อยากได้รางวัลจากตนเช่นกัน เพียงแต่ติดปัญหาเรื่องคู่นอนเท่านั้น
เสือเจ้านอนี่นี่กับนัทซึนะ แค่ก็หมดปัญหาแล้ว งั้นเราไปกันเถอะเมียข้า ข้าอยากจะให้รางวัลเจ้าจนแทบจะทนไม่ไหวแล้วล่ะ” ว่าแล้วสองสามีภรรยาก็หายวับไปจากห้องนัทซึอย่างรวดเร็ว!
!!!” เสืออ้าปากค้าง ด้วยความี่ยังไม่ทันได้พูดตอบรับหรือปฏิเสธออกไปเลย ก็ไร้เงาของคนทั้งสองเสียแล้ว นี่เขาจะต้องนอนกับเด็กี่เคยทำให้อารมณ์ของตนนั้นพลุ่งพล่านจนเป้ากางเกงเปียกแฉะมาแล้วจริงๆ งั้นเหรอ และเมื่อคิดย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์ในตอนนั้นก็ถือว่าตัวเขานั้นยังโชคดีมาก เพราะวันนั้นหลังจากี่ทุกคนทานข้าวกันอิ่มแล้วก็ได้ย้ายไปคุยกันต่อี่ห้องรับแขก จึงได้ทิ้งเจ้าเด็กคนนี้ไว้กับตนี่ยังกินข้าวยังไม่เสร็จ เขาไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเหตุการณ์ไม่เป็นไปอย่างนั้น ตัวเขาจะถูกทุกคนมองด้วยสายตาแบบไหนกัน
เมื่อไม่เหลือทางให้เลือกแล้ว เด็กหนุ่มจึงตัดสินใจปีนขึ้นมานอนบนเตียงฝั่งี่เหลือพื้นี่ว่างมากี่สุด แล้วพยายามนอนชิดขอบเตียงให้มากี่สุดเท่าี่จะทำได้ เพื่อี่จะได้ไม่โดนตัวน้องชายของพี่สะใภ้ เสือนั้นนอนเกร็งอยู่พักใหญ่จนฝืนความง่วงเอาไว้ไม่ไหวจึงได้หลับไปในี่สุด
เด็กหนุ่มหลับไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ได้ แต่ก็ต้องตื่นขึ้นมาเพราะทนกับความรู้สึกอึดอัดี่มีไม่ไหว พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นเจ้าต้นเหตุี่กำลังนอนทับตัวเขาไว้ทั้งตัว เพียงแต่ส่วนี่ควรจะเป็นศีรษะของเจ้าเด็กน้อยนั้นกลับกลายเป็นเท้าเล็กๆ ไปแทน
เสือคิดจะจับตัวเด็กน้อยนั้นให้กลับขึ้นมานอนดีๆ แต่ต้องสะดุ้งโหยงจนตาสว่างทันที เพราะว่าเจ้าเด็กคนนี้นอนดิ้นอย่างไรไม่รู้ แต่ี่รู้คือมือเล็กๆ นั้นได้สอดเข้ามาในกางเกงขอบยางยืดของตนเสียแล้ว แต่โชคดีี่มือเล็กนั้นเพียงแค่สอดเข้ามาไม่ได้จับต้องอะไร
~ ตกใจหมดเลยนะเจ้าเปี๊ยก ทำไมถึงได้นอนดิ้นขนาดนี้เนี่ย” แต่แล้วความความโชคดีของเสือก็หมดลง เมื่อนัทซึได้คว้าเอาลูกชายของเขามากำเอาไว้แน่น จนเกิดความเสียวซ่านจากการี่ถูกมือเล็กนั้นสัมผัสขยี้ขยำ เด็กหนุ่มวัยรุ่นพยายามกดอารมณ์ความต้องการเอาไว้อย่างสุดความสามารถ ด้วยการตั้งสตินับหนึ่งถึงร้อยอย่างตั้งอกตั้งใจ แล้วจึงค่อยๆ ออกแรงแกะมือของน้องชายพี่สะใภ้ี่จับตัวลูกชายตนออกช้าๆ แต่แทนี่จะทำให้สถานการณ์ี่เป็นอยู่นั้นมันดีขึ้น กลับตาลปัตรกลายเป็นยิ่งเลวร้ายลงไปกว่าเก่าหลายเท่า
~ อย่าแย่งไอติมข้าสิ ข้าไม่แบ่งให้ท่านหรอกนะ อย่างนี้ข้าต้องรีบกินมันให้หมดดีกว่า พี่ดินจะได้มาแย่งไอติมของข้าไม่ได้อีก อิอิอิ”
... ~~
!! แผล๊บ แผล๊บ แผล๊บๆๆๆ ……~~ ในคืนนั้นนัทซึก็ละเมอกินไอติมทั้งคืน จนไอติมแท่งนั้นของเสือแทบจะไม่มีน้ำไอติมไหลออกมาอีกเลย
เช้าวันใหม่ทุกคนนั้นตื่นขึ้นมาเพราะมีภูตน้อยมาร้องบอกเวลาเมื่อยามเช้ามาถึง ด้วยเหตุี่บ้านหลังนี้อยู่ภายในถ้ำจึงไม่สามารถดูเวลาจากแสงอาทิตย์ได้นั่นเอง
บนโต๊ะอาหารในเช้านี้นั้นเป็นข้าวผัดหมูง่ายๆ ซึ่งทานคู่กับต้มจืดผักกาดดองี่เอาไว้ซดน้ำแกงแก้เลี่ยน ซึ่งอาหารมื้อนี้นั้นดินเป็นคนเข้าครัวลงมือทำเองเพียงคนเดียว
ขออีกจานนึงขอรับ ข้าน่ะคิดถึงอาหารฝีมือของท่านพี่ี่สุดเลยล่ะขอรับ” นัทซึยื่นจานข้าวของตัวเองไปให้พี่ชาย พร้อมกับอีกมือนั้นยกนมสดอุ่นๆ ขึ้นมาดื่มด้วย
เจ้าเป็นเด็กปากหวานตั้งแต่เมื่อไหร่กันเจ้าตัวแสบ” ดินโยกหัวน้องชายอย่างเอ็นดู แต่แล้วเมื่อเหลือบไปเห็นน้องชายของสามีตนี่นั่งอยู่ข้างๆ กันนั้น มีสภาพหน้าตาเหมือนคนี่ผ่านการอดหลับอดนอนมา ก็ทำให้รู้สึกเป็นห่วงกลัวว่าจะไม่สบายขึ้นมา
เมื่อคืนเจ้านอนไม่หลับหรือเสือ ถึงได้ขอบตาดำคล้ำอย่างนี้น่ะ”
เอ่อ… ข้าคงจะยังไม่ชินี่น่ะขอรับ”
เช่นนั้นหรือ ข้าคิดว่านัทซึนอนดิ้นจนเจ้านอนไม่หลับเสียอีก”
เสือเมื่อได้ยินพี่สะใภ้ตนพูดอย่างนั้น ก็พลันหน้าซีดออกอาการร้อนรนขึ้นมาอย่างคนี่มีชนักปักหลังอยู่ เปล่าขอรับ น้องชายพี่สะใภ้นั้นนอนเรียบร้อยมากๆ ขอรับ” เด็กหนุ่มตัวโตเหงื่อออกเต็มแผ่นหลังไปหมด ได้แต่คิดว่าสวรรค์อยู่ในอกนรกอยู่ในใจนั้นคงจะเป็นเช่นนี้นี่เอง
เห็นมั้ยล่ะ ท่านอ่ะชอบใส่ร้ายว่าข้านอนดิ้นอยู่เรื่อยเลย อ่อ~ ข้าลืมเล่าให้ท่านพี่ฟังเลยว่าเมื่อคืนข้าฝันว่าได้กินไอติมอร่อยๆ ด้วยล่ะขอรับ ไอติมในฝันของข้านั้นแท่งมันใหญ่มากเลยล่ะ ข้าทั้งเลียทั้งดูดมันยังไงก็ไม่หมดสักที ข้าเลยกินมันเสียอิ่มท้องเลยล่ะขอรับ อิอิอิ”
!! !!!!!
เป็นอะไรหรือเปล่าลูก แม่ว่าเจ้ากินข้าวเสร็จแล้ว ก็กลับเข้าไปนอนอีกสักหน่อยดีกว่านะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา” นางศจีเห็นอาการของบุตรชายคนเล็กแล้ว ก็อดี่จะเป็นห่วงไม่ได้
เดี๋ยววันนี้ข้าจะรีบทำห้องนอนเพิ่มอีกห้องให้เสือเลยแล้วกัน เจ้าจะได้มีห้องนอนเป็นของตัวเอง เผื่อจะได้นอนหลับสบายขึ้น ดีมั้ย?”
ไม่เอานะท่านพี่ ข้าจะนอนกับพี่เสือ ในเมื่อท่านเองก็ไม่ยอมมานอนเป็นเพื่อนข้าแล้ว ฉะนั้นต้องให้พี่เสือมานอนกับข้าสิ”
เจ้าจะไม่ไต่ถามพี่เสือหน่อยเหรอว่า อยากจะนอนกับเจ้าหรือเปล่าน่ะ แต่ว่าใครเขาจะอยากนอนกับคนนอนดิ้นเช่นเจ้ากันล่ะ หึหึหึ” ดินแกล้งแหย่น้องชาย และเขาก็คิดว่ายังไงเสือนั้นก็ต้องปฏิเสธน้องชายตนอยู่แล้ว เพราะใครๆ ก็ต้องอยากมีห้องนอนส่วนตัวกันทั้งนั้นแหละ
นัทซึรีบปีนลงจากเก้าอี้ แล้วขึ้นไปนั่งคล่อมตักของเสือทันที “พี่เสือท่านจะนอนห้องเดียวกับข้าใช่มั้ยขอรับ ท่านนอนกับข้าน๊า ข้าอยากให้ท่านนอนด้วยนะ น๊าพี่เสือ ท่านนอนกับข้าเถอะน๊า~” เสือมองปากเจ้าเด็กน้อยี่เปื้อนคราบน้ำนมสีขาวขุ่นอยู่ เมื่อเห็นแล้วก็พาลทำให้นึกถึงเรื่องเมื่อคืนี่ผ่านมาไม่ได้ จนทำให้จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แล้วเมื่อถูกอ้อนมากๆ เข้าจึงได้เผลอตกปากรับคำไปอย่างไม่น่าให้อภัยตัวเอง
... ได้สิ”
~~~ เห็นมั้ยท่านพี่ พี่เสือเองก็อยากจะนอนกับข้าเหมือนกันนะ อิอิอิ” พ
ถ้าเสือว่าอย่างนั้น ข้าก็ตามใจเจ้าแล้วกัน”
! ย น๊า~ พี่สะใภ้ท่านถามข้าใหม่อีกครั้งสิ ถามสิขอรับ
งั้นข้าต้องฝากเจ้าช่วยดูนัทซึให้ด้วยแล้วกันนะเสือ ข้าล่ะกลัวว่าสักวันน้องชายตัวเองจะนอนตกเตียงหัวร้างข้างแตกอยู่พอดีเลย ได้เจ้าไปนอนด้วยเช่นนี้ ข้าก็รู้สึกเบาใจไปได้หน่อย ขอบใจเจ้ามากนะ” ดินมองน้องชายสามีตนอย่างตื้นตันใจ เพราะเขารู้ดีว่านัทซึนั้นนอนดิ้นแค่ไหน ี่เสือรับปากตกลงไปนั้นคงเพราะว่าเป็นห่วงเจ้าน้องชายตัวแสบของตนแน่ๆ เจ้าช่างเป็นคนจิตใจงดงามจริงๆ นะเสือ…
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??