เรื่อง ตำรับรักข้าวโพดหวาน จบแล้ว (yaoi)
ฝักี่ 19
ครอบครัวของสิงห์นั้นย้ายกันมาอยู่ี่นี่ได้ประมาณครึ่งปีแล้ว และในระยะเวลาี่ผ่านมานั้นก็มีสิ่งหนึ่งี่ทุกคนได้เห็นกันจนชินตา นั่นก็คืออาการเหมือนคนอดหลับอดนอนของเสือี่มีในทุกๆ เช้านั่นเอง ซึ่งนอกจากจะมีขอบตาดำคล้ำเป็นหมีแพนด้าแล้ว ผิวพรรณของเจ้าตัวนั้นก็ดูแห้งหยาบกระด้างขึ้นด้วย ดูเหมือนว่าจะมีภาวะขาดน้ำอย่างรุนแรงร่วมด้วย ในตอนแรกๆ ทุกคนต่างก็สนใจสอบถามอาการด้วยความเป็นห่วงกันตลอด แต่ในช่วงหลังๆ มานี้ก็กลายเป็นสิ่งี่เห็นเป็นปกติไปแล้ว
แต่นั่นช่างผิดกับเจ้านัทซึนัก ี่ดูมีน้ำมีนวลผิวพรรณเปล่งปลั่งจนผิดหูผิดตาไปมาก หากเป็นโลกี่ผ่านมานั้น ตัวเขาก็คงจะคิดว่าเจ้าตัวแสบต้องแอบไปกินอาหารเสริมมาแน่นอน แล้วอาหารการกินทุกอย่างของเจ้าตัวนั้นเป็นเขาเองี่จัดเตรียมให้ทุกวัน จึงเป็นไปไม่ได้ี่ตนนั้น จะไม่รู้ว่าเจ้านัทซึกินอะไรไปบ้างในแต่ละวัน หรือมันมีอะไรี่เขายังไม่รู้กันนะ!!
!! !!! !!!! นายท่านเป็นอะไรหรือเจ้าคะ พวกข้าเห็นท่านเดินไปเดินมา แล้วถอนหายใจมาตั้งแต่เช้าแล้วนะเจ้าคะ” ภูตน้อยเห็นนายตัวเองเดินวนไปวนมา ก็รูึสึกเวียนศีรษะแทน.
ก็ข้าคิดไม่ออกน่ะสิ ว่าจะทำกิจการค้าอะไรดีี่มันมีกำไรเยอะๆ นี่น๊า เย็นนี้คงต้องปรึกษาท่านพี่เสียแล้วล่ะมั้ง“ ก้อนกรวดี่ไหนมาตกอยู่ตรงนี้เนี่ย” ดินก้มลงเก็บก้อนกรวดเม็ดใหญ่ ี่ตนเผลอเหยียบเสียเต็มแรง
~ เจ็บชะมัดเลย แต่เอ๊ะ! ทำไมก้อนกรวดเม็ดนี้มันถึงได้สะท้อนแสงเป็นประกายระยิบระยับอย่างนี้ล่ะเนี่ย” เขาพลิกซ้ายพลิกขวาดู ก็ไม่ใช่อัญมณีี่อยู่ในห้องโถงนี้แน่นอน เพราะหากเป็นอัญมณีี่ห้องโถงนั้นมันจะต้องเปร่งแสงออกมาได้
ไหนเจ้าคะนายท่าน อ่อ... มันคือก้อนหินก้อนกรวดี่อยู่ในมิติของพวกข้าน่ะเจ้าค่ะ สงสัยคงมีใครเก็บมันมาเล่นแล้วเผลอทำตกเอาไว้ เฮ้อข้าล่ะไม่ชอบเจ้ากรวดพวกนี้เลยเจ้าค่ะ มันทั้งแข็งทั้งแหลมคม เวลาข้าลงไปเดินี่พื้นทีไรพวกมันก็มักจะตำเท้าข้าทุกทีเลย” เจ้าภูตอัคคีทำหน้าหงุดหงิด เมื่อพูดถึงพวกกรวดี่อยู่ในมิติภูต
ใช่… ข้าเองก็ไม่ชอบมันเหมือนกัน แล้วข้าก็เคยขนมันเอาไปทิ้งี่มิติโลกมาหลายครั้งแล้วด้วย แต่ขนไปทิ้งเท่าไหร่มันก็เกิดขึ้นมาใหม่เสียทุกครั้ง จนข้าต้องยอมแพ้ไป แล้วก็ยังมีพวกโลหะสีเหลืองนั่นอีก ข้าก็ลองขนไปทิ้งเหมือนกัน แต่ผลลัพธ์ก็ยังเป็นเช่นเดิมอีก เฮ้อ~”
~ โลหะสีเหลืองงั้นเหรอ สีมันเป็นอย่างนี้หรือไม่” ดินหยิบเหรียญทองออกมาให้พวกภูตดูเป็นตัวอย่าง
ใช่เลยเจ้าค่ะนายท่านเอามานี่เจ้าค่ะ ข้าจะเอามันไปทิ้งให้ท่านเอง” ภูตน้อยฉกเหรียญจากมือเขาไปแล้ว ก็ตั้งท่าจะบินเอาทิ้งให้ด้วยความหวังดี เพราะคิดว่ามันเป็นเพียงขยะไร้ค่าเท่านั้น
~~ ! นั่นมันไม่ใช่ขยะไร้ค่าในโลกมนุษย์นะ เจ้าเอามันมาคืนข้าเถอะ เดี๋ยวข้าจะเล่าให้พวกเจ้าฟังว่ามันมีค่าอย่างไรในโลกนี้ดีมั้ย” ดินใจหายใจคว่ำ คิดว่าจะต้องเสียเหรียญทองนี้ไปแล้ว มันมีค่าไม่ใช่น้อยเลยนะ ถึงแม้ตอนนี้ตนจะยังมีเหรียญทองเหลืออยู่เยอะก็ตาม แต่หากมีแต่ใช้ไปเรื่อยๆ อีกไม่นานก็จะต้องหมดลงอย่างแน่นอน
ดินจึงเล่าเรื่องทองคำและเพชรให้เหล่าภูตได้ฟัง ว่าคนเรานั้นให้คุณค่ากับมันมากขนาดไหน ซึ่งไอ้ก้อนกรวดี่ตนเผลอเหยียบนั้น เขาคิดว่ามันน่าจะเป็นเพชรแน่ๆ แต่ก็ต้องเอาไปให้ร้านขายพวกอัญมณีช่วยดูให้เสียก่อน จึงจะสรุปได้อย่างแน่ชัด
มนุษย์นี่ก็แปลกนะเจ้าค่ะ ขยะพวกนี้กลับชอบกัน สู้พวกดอกไม้ต้นไม้ก็ไม่ได้” พวกภูตแถวนั้นต่างพยักหน้าเห็นด้วยกันยกใหญ่
ก็เพราะว่ามันเป็นสิ่งหายากอย่างไรเล่า แล้วพวกเจ้าพาข้าไปี่มิติภูตได้หรือไม่ ข้าอยากจะไปดูสักครั้งว่ามันสวยแค่ไหน”
~ นายท่านไม่รู้หรือเจ้าคะ ว่าท่านเองก็สามารถไปมิติภูตได้ แต่พวกข้านั้นพาท่านไปไม่ได้หรอก นายท่านต้องเดินทางไปด้วยตัวเองเท่านั้นเจ้าค่ะ”
พวกเจ้าไม่เห็นเคยบอกข้าเรื่องนี้เลยนะ” พวกภูตต่างมองหน้ากันไปมา เหมือนกำลังมองหาคนผิดกันอยู่
~ ก็แล้วทำไมนายท่านไม่ถามล่ะเจ้าคะ ในเมื่อนายท่านนั้นได้หลอมรวมกับเถาวัลย์วิญญาณแห่งชีวิตแล้ว ท่านก็คือนายเหนือหัวแห่งมิติภูตนั้นแหละเจ้าค่ะ ฉะนั้นนายท่านจะไปี่มิติภูตเมื่อไหร่ก็ยอมได้” เมื่อหาคนผิดไม่ได้ก็เลยโยนความผิดมาให้เขาแทนสินะ เจ้าพวกนี้นี่นะ หากเป็นเด็กจะจับตีก้นเสียให้เข็ด ทำผิดแล้วไม่ยอมรับผิดอย่างนี้`
แล้วเรื่องเถาวัลย์วิญญาณแห่งชีวิตก็เช่นกันนะเจ้าคะ แท้จริงแล้วมันไม่ได้เป็นเถาวัลย์อย่างี่ท่านนั้นเข้าใจ แต่ี่ท่านเห็นเช่นนั้นเป็นเพราะจินตนาการของท่านเองน่ะเจ้าค่ะ”
นี่ก็เป็นอีกเรื่องี่เขาก็ไม่เคยรู้มาก่อนอีกเหมือนกัน จนถึงตอนนี้ก็ยังคิดว่ามันคือต้นเถาวัลย์วิเศษอยู่เลย``
~ แต่พวกเจ้าก็เรียกมันว่าเถาวัลย์วิญญาณแห่งชีวิตเหมือนกันนะ”
พวกข้าก็แค่เรียกตามนายท่านเท่านั้นเองน่ะเจ้าค่ะ อิอิอิ” สงสัยเขาจะต้องจับเจ้าภูตพวกนี้มาตีจริงๆ แล้วล่ะมั้ง ดูสิช่างกล้าตอบออกมาอย่างนี้
เถาวัลย์วิญญาณแห่งชีวิตี่นายท่านเข้าใจนั้น มันไม่มีรูปลักษณ์หรอกนะเจ้าคะ มันเป็นเพียงกลุ่มพลังเวทย์เท่านั้น พวกเราชาวภูตต่างก็เรียกมันว่าพลังวิญญาณแห่งชีวิตกัน เพราะมันเป็นพลังต้นกำเนิดในการสร้างมิติทั้งหมด นั่นก็คือ มิติโลก มิติวิญญาณ และมิติภูตเจ้าค่ะ” เจ้าภูตอัคคีอธิบายให้ดินฟัง
เพราะอย่างนี้นายท่านถึงสามารถดึงเอาพลังของพวกข้าไปใช้ได้ไงเจ้าค่ะ เพราะแท้จริงแล้วมันก็คือพลังเวทย์ของนายท่านนั่นเอง และท่านสามารถดึงพลังพวกข้าไปใช้ได้อย่างไม่ต้องกังวลเลยล่ะเจ้าค่ะ หากจะทำให้พลังของพวกข้านั้นอ่อนแอลงได้อย่างี่ท่านมักจะกังวลนั้น นายท่านคงต้องดึงพลังของพวกข้าไปใช้ทำลายโลกแล้วล่ะเจ้าค่ะ” หืม! อย่างนี้เขาก็สามารถกร่างได้เต็มี่เลยล่ะสิ ไม่ต้องกังวลอีกแล้วว่าจะทำให้พวกภูตนั้นเดือดร้อน
และมิติวิญญาณนายท่านก็สามารถไปได้เช่นกันนะเจ้าคะ แต่มัน เอ่อ~ ค่อนข้างจะไม่น่าจดจำสักเท่าไหร่ ข้าคิดว่านายท่านคงไม่อยากไปเห็นมันหรอกเจ้าค่ะ”
ดินเห็นสีหน้าผะอืดผะอมของภูตตนนั้นี่พูดถึงมิติวิญญาณแล้ว ก็คิดว่าตนไม่ควรไปี่นั่นจะดีี่สุด
แล้วเมื่อก่อนก็เคยมีผู้หลอมรวมกับพลังวิญญาณแห่งชีวิตมาแล้วเช่นกัน ท่านผู้นั้นใช้ชีวิตอยู่หลายพันปี จนในี่สุดก็เกิดเบื่อหน่ายชีวิตี่ยืนยาว จึงได้ละทิ้งพลังนี้ไว้ี่ต้นท้อสวรรค์ แล้วเข้าสู่วัฏสงสารเวียนว่ายตายเกิดอีกครั้งนึง จนโชคชะตาก็ได้นำพาให้นายท่านนั้นไปเจอและหลอมรวมกับพลังวิญญาณแห่งชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง”
แล้วทำไมพวกเจ้าเพิ่งจะมาเล่าเรื่องพวกนี้ให้ข้าฟังล่ะ” เรื่องเหล่านี้พวกภูตสมควรจะต้องเล่าให้ตนได้ฟังตั้งนานแล้วนะ แต่กลับเพิ่งจะมาเล่าเอาวันนี้ หวังว่าเจ้าพวกนี้คงจะไม่ตอบว่า เป็นเพราะตนไม่ได้ถามหรอกนะ
~ ก็นายท่านไม่ถามนี่เจ้าค่ะ พวกข้าก็คิดว่าท่านไม่สนใจ อิอิอิ”
ตกลงว่าทั้งหมดนี้มันเป็นความผิดของข้าสินะ พวกเจ้านั้นไม่ผิดอะไรเลยใช่มั้ย ห๊ะ”
!!!” พวกภูตี่อยู่แถวนั้นต่างตอบรับกันอย่างพร้อมเพรียง จนเขาอยากจะตะโกนออกไปจริงๆ ว่า !’
~ เอาเถอะ แล้วข้าต้องทำอย่างไรถึงจะไปี่มิติภูตได้ล่ะ”
ท่านไม่ต้องทำสิ่งใดเลยเจ้าค่ะ แค่คิดถึงภาพของมิติภูตเท่านั้น นายท่านก็สามารถไปมิติภูตได้แล้ว ไม่มีใครรู้จักมิติของพวกข้าได้ดีเท่าท่านอีกแล้วล่ะเจ้าค่ะ เพราะนายท่านนั้นเป็นผู้สร้างมันขึ้นมา ข้าหมายถึงพลังวิญญาณแห่งชีวิตน่ะเจ้าค่ะ”
แล้วข้าจะไปเคยเห็นสถานี่ในมิติภูตได้อย่างไรกันล่ะ ในเมื่อตัวข้านั้นยังไม่เคยไปมาสักครั้งเลยนะ” เจ้าภูตพวกนี้ทำเหมือนตนเคยไปี่นั่นมาก่อนอย่างนั้นแหละ
มันฝังอยู่ในจิตใต้สำนึกของท่านน่ะเจ้าค่ะ เพียงแต่นายท่านไม่เคยตั้งใจค้นดูมัน ไม่อย่างนั้นนายท่านคงจะได้ไปเห็นมิติภูตแล้วล่ะเจ้าค่ะ”
นายท่านลองตั้งสมาธิค่อยๆ นึกถึงมันนะเจ้าคะ ไม่นานนักภาพเหล่านั้นก็จะปรากฎให้ท่านได้เห็นเองล่ะเจ้าค่ะ และเมื่อท่านเห็นภาพนั้นพร้อมกับปรารถนาี่จะไปยังี่แห่งนั้นด้วยแล้ว นายท่านก็จะไปปรากฎตัวี่นั่นในทันที อีกทั้งยังสามารถนำผู้คนไปกับท่านได้ด้วย หากแต่พวกข้าอยากขอร้องท่านว่า ให้นำเพียงคนในครอบครัวของท่านี่มีอยู่ในตอนนี้ไปเท่านั้นนะเจ้าค่ะ” เจ้าภูตแห่งวารีได้เอ่ยขอร้องอย่างจริงจัง
เพราะในสมัยของนายท่านคนก่อนได้นำคนภายนอกไปด้วยจำนวนหนึ่ง ซึ่งคนเหล่านั้นเมื่อมีโอกาสก็ได้จับพวกข้ามาบังคับให้นำเอาของวิเศษในมิติภูตมาให้พวกมัน เหตุี่พวกมันสามารถทำเช่นนั้นได้ ก็เพราะเมื่อพวกข้านั้นอยู่ในมิติภูตก็แทบจะไม่มีพลังเวทย์เลยนั่นเอง และกว่าี่นายท่านผู้นั้นจะรู้เรื่องี่เกิดขึ้น พวกข้าก็ล้มตายกันไปจำนวนมากแล้ว ถึงแม้พลังวิญญาณแห่งชีวิตจะสามารถชุบชีวิตพวกข้าได้ แต่ก็มีภูตอีกมากมายี่ตายไปโดยไม่เหลือแม้แต่ร่างให้ชุบชีวิตได้เลย ใจมนุษย์ยากแท้หยั่งถึงนักนายท่าน ขอให้ท่านจงระวังให้ดี” สิ้นคำบอกเล่าเหตุการณ์นั้น บรรยากาศโดยรอบก็พลันเศร้าหดหู่ เหมือนเหตุการณ์ในครั้งนั้น คงจะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ ของเหล่าพวกภูตเลยทีเดียว
ได้สิข้ารับปากพวกเจ้า ข้าจะไม่นำใครไปเด็ดขาดนอกจากครอบครัวข้าี่มีอยู่ในตอนนี้เท่านั้น”
ขอบคุณเจ้าค่ะนายท่าน หากท่านนั้นอยากไปมิติภูตก็ทำตามี่พวกข้าบอกเถอะเจ้าค่ะ”
วันนี้ทั้งวันดินก็พยายามตั้งสมาธิเพื่อดึงเอาภาพจากจิตใต้สำนึกออกมาให้ได้ แต่จนถึงเวลาเข้านอนแล้ว เขาก็ยังไม่เห็นภาพอะไรสักอย่างเดียวเลย
เจ้าเป็นอะไรไปหรือภรรยา วันนี้ข้าเจ้าทำหน้านิ่วคิ้วขมวดทั้งวันเลยนะ หืม?”
ข้ากำลังพยายามนึกถึงสถานี่แห่งหนึ่งในความทรงจำอยู่ขอรับ แต่ไม่ว่าพยายามนึกยังไงก็นึกไม่ออกสักทีน่ะท่านพี่”
สงสัยเจ้าคงจะเครียดมากไปนะ มาเถอะเดี๋ยวข้าจะทำให้เจ้าผ่อนคลายเอง”
เดี๋ยวท่านพี่… อ๊าาา~~” แล้วเรื่องราวกิจวัตรประจำวันของสองสามีภรรยาก็ดำเนินไปตามปกติ เพียงแต่ในขณะี่คนเป็นสามีกำลังโยกตัวอย่างเมามันอยู่นั่นเอง ดินก็เกิดเห็นภาพของสถานี่แห่งหนึ่งผุดขึ้นมาในความนึกคิด พร้อมกับี่ตนเองรู้สึกว่าอยากไปี่แห่งนั้นด้วย เพียงเท่านี้ร่างของคนทั้งสองี่กำลังฟาดฟันกันอยู่บนเตียง ก็ถูกย้ายไปี่แห่งนั้นในทันที
!!! ท่านพี่โปรดหยุดก่อนขอรับ”
!!
พั่บ
พั่บ ๆ ๆ ๆ ๆ อ๊าา
~ มีอะไรหรือเมียข้า หรือข้าทำเจ้าเจ็บกัน หืม?”
ท่านพี่ลองมองไปรอบสิขอรับ”
!! ~ เรามาอยู่ี่นี่กันได้อย่างไรหรือภรรยา” แต่ก่อนี่ดินจะได้ตอบสามีตนนั้น ก็มีเสียงของภูตเอ่ยแทรกขึ้นมาเสียก่อน
มิติภูตยินดีต้อนรับนายท่านและสามีนายท่านเจ้าค่ะ เชิญพวกท่านทำภารกิจกันต่อได้เลยเจ้าค่ะ ไม่ต้องเกรงใจพวกข้าหรอกเจ้าค่ะ อิอิอิ”
ภูตวาโยเจ้าเห็นหรือไม่ ว่าฝักข้าวโพดของสามีนายท่านนั้นใหญ่ยาวเหมือนกับี่ภูตอัคคีเล่าให้พวกเราฟังเลยล่ะ”
ใช่ๆ แถมท่วงท่าก็รุนแรงมาก ถึงว่าเจ้าพวกภูตี่อยู่ในมิติโลกถึงได้พูดกันว่า พวกท่านนั้นแต่งงานกันได้เพียงสองวันก็ทำเตียงหักไปวันละหลังเชียวนะพวกเรา”
~ สามีนายท่านเป็นหนุ่มพลังม้าชัดๆ นายท่านช่างหาสามีได้ดีจริงๆ เลย” เหล่าภูตี่กำลังห้อมล้อมมุงดูพวกเขาทั้งสองคนอยู่ ต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างสนุกสนาน ไม่ได้มองดูคนี่ถูกพูดถึงเลยว่ากำลังทำสีหน้าเช่นไรกันอยู่
สิงห์นั้นเห็นภรรยาของตนนิ่งค้างไปนาน จึงต้องพูดเรียกสติกลับคืนมา “ภรรยาข้า! เราจะทำอย่างไรถึงกลับออกไปจากี่นี่ได้เล่า เจ้าพอรู้หรือไม่ ข้าว่าเราควรรีบกลับให้เร็วี่สุดนะเมียข้า”
! เราต้องรีบกลับบ้านให้เร็วี่สุด” ดินตั้งสตินึกถึงภาพบ้านของตนทันที แล้วร่างของพวกเขาทั้งสองก็พลันหายไปจากมิติภูต แล้วได้มาปรากฎี่ห้องโถงภายในบ้านของพวกตนแทน และตั้งแต่ี่พวกเขาถูกย้ายจากห้องนอนไปมิติภูต จนย้ายกลับมาี่ห้องโถงในตอนนี้นั้น พวกเขาทั้งสองก็ยังอยู่ในท่วงท่าร่วมรักกันเหมือนเช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
!!
!!!
พวกเจ้าทำไมถึงมาทำอะไรกันี่ตรงนี้ จะเล่นพิเรนทร์อะไรกันขนาดนี้เนี่ย ห๊า!” มารดาของสิงห์ี่นอนไม่หลับในคืนนี้ แล้วกะว่าจะมานั่งชมอัญมณีในห้องโถงเสียหน่อย แต่กลับต้องมาเจอกับภาพี่ชวนให้ตกใจเช่นนี้ คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าบุตรชายตนกับลูกสะใภ้นั้นจะกล้าทำได้ขนาดนี้
!! ~~ !!!!!!!!!!!!
เสียงเปิดปิดประตูห้องนอนของคนี่เหลือ ี่ตกอกตกใจกับเสียงกรีดร้องเมื่อสักครู่นี้ ต่างก็พากันรีบวิ่งกันออกมาี่โถงในทันที
ด” เสียงร้องตกใจของนางพิมมารดาของดินก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเห็นภาพตรงหน้า
!!! ~ เสือรีบพาน้องกลับเข้าห้องเดี๋ยวนี้เลย” นายมั่นรีบสั่งให้เสือนั้นพาลูกชายคนเล็กของตน ี่กำลังเดินหลับตาตามคนพี่ี่จูงมือมา ให้รีบกลับห้องไปก่อนี่จะเห็นภาพี่ไม่เหมาะสม!
หลังจากี่นางพิมได้เข้าไปเอาผ้าห่มสองผืนมาให้คนทั้งสองห่มคลุมตัวกันอนาจารแล้ว ดินกับสิงห์จึงได้เล่าเรื่องี่เกิดขึ้นให้ฟังนี้
! แล้วเจ้าจะคิดเรื่องสถานี่ของมิติภูตอะไรกันในช่วงเวลาแบบนั้นเล่า ช่างไม่รู้จักเวล่ำเวลาจริงๆ เลย อีกอย่างในตอนี่คิดจะกลับมาี่นี่ ทำไมเจ้าไม่นึกถึงภาพในห้องนอนของเจ้ากันล่ะ ห๊ะ!” นายมั่นอยากจะเคาะกะโหลกบุตรชายตัวดีเสียจริง ขนาดช่วงเวลาร่วมรักบนเตียงนั้น ยังมีกระจิตกระใจฟุ้งซ่านไปคิดถึงเรื่องอื่นได้อีก
ก็ตอนนั้นข้ากำลังตกใจนี่น๊าท่านพ่อ คิดแค่ว่าต้องรีบกลับบ้านให้เร็วี่สุดเพียงแค่นั้น แล้วภาพห้องโถงนี้ก็ลอยออกมาก่อนเลยอ่ะ”
~ ช่างเถอะ เอาเป็นว่าพวกเจ้านั้นกลับไปนอนกันได้แล้วล่ะ นี่ก็ดึกมากแล้วด้วย แต่ยังไงก็ระวังอย่าให้เกิดเหตุการณ์อย่างนี้ซ้ำอีกก็แล้วกัน” นางศจีพูดออกมาอย่างปลง ๆ
ดินกับสิงห์เมื่อกลับมาถึงห้องนอนของพวกตนแล้ว ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาพร้อมกัน
ข้าต้องขออภัยท่านพี่นะขอรับ เพราะข้าเองี่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายกันไปหมดเช่นนี้”
เจ้าคิดมากไปแล้วนะเมียข้า ข้าไม่ได้โกรธเคืองเจ้าแม้แต่น้อย อย่าได้กังวลไป”
แล้วท่านพี่ เอ่อ~ จะต่อมั้ยขอรับ หรือว่าจะให้ข้าช่วยดีหรือไม่” ดินพูดแล้วก็มองไปี่ฝักข้าวโพดของสามี ี่ตอนนี้ได้เหี่ยวเฉาตายสนิทไปแล้ว
คืนนี้เว้นไปก่อนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าจะชดใช้ให้สองเท่าแล้วกัน หรือไม่ก็เท่าี่เจ้านั้นต้องการเลยดีหรือไม่”
ขอรับท่านพี่ อิอิอิ”
มานอนกันเถอะ คืนนี้เจ้านอนซบอกข้าดีมั้ย เจ้าชอบมิใช่เหรอ หืม?”
~ ข้าก็ชอบทั้งหมดนั้นแหละขอรับ” ดินจูบริมฝีปากสามีไปทีนึง แล้วจึงซบหน้าลงบนอกแน่นๆ ของสามีทันที ในตอนนี้น่าจะเลยเวลาเี่ยงคืนไปแล้ว เขาคงต้องรีบนอนแล้วล่ะ พรุ่งนี้จะได้รีบตื่นไปทำอาหารมื้อเช้าเพื่อเป็นการขอโทษสามีเสียหน่อย
ี่ห้องโถงนั่งเล่นของบ้านในยามสาย ทุกคนได้มารวมตัวอยู่พร้อมกัน เป็นเพราะดินนั้นได้บอกว่ามีเรื่องจะปรึกษาของทุกคน
มีอะไรหรือลูก เกี่ยวกับเรื่องมิติภูตี่พวกเจ้าเดินทางไปเมื่อคืนหรือเปล่า” นางพิมคิดว่าคงจะเป็นเรื่องมิติภูตแน่ๆ ี่ลูกชายนางอยากจะพูดในวันนี้
เป็นเรื่องนั้นจริงๆ ขอรับ ข้ามีของอยากให้พวกท่านช่วยดูว่ามันคือสิ่งใดกันแน่” เขาหยิบเจ้าก้อนกรวดี่เก็บได้เมื่อวานออกมาให้ทุกคนดู
นางศจีมองดูก้อนอัญมณีในมือของลูกสะใภ้ ี่ส่องประกายเล่นแสงระยิบระยับแล้ว จึงออกความเห็นไปตามี่คิด มันส่องประกายระยิบระยับขนาดนี้ แม่ว่ามันน่าจะเป็นเพชรนะลูกสะใภ้”
ข้าก็คิดเหมือนกับท่านแม่ศจีเลยขอรับ”
แล้วเจ้าไปได้มันมาจากี่ไหนล่ะเจ้าดิน” นายมั่นถามอย่างสงสัย เพราะเพชรนั้นไม่ใช่ของี่จะเจอกันได้ง่ายๆ
ก็เจ้าภูตพวกนี้น่ะสิขอรับ เอามาเล่นกันแล้วก็ทำตกเอาไว้ จนข้านั้นเดินไปเหยียบเข้าพอดี”
!!! นี่พวกเจ้าเอาเพชรมาเล่นกันเนี่ยนะ” บิดาของเขาหันไปพูดกับภูตี่อยู่แถวนั้นด้วยสีหน้าตกใจ ี่ได้ยินว่าพวกภูตเอาเพชรมาเล่นกัน เหมือนกับมันเป็นสิ่งไร้ค่าอย่างนั้นแหละ
ท่านบิดาของนายท่านเจ้าค่ะ พวกก้อนหินก้อนกรวดพวกนี้ี่มิติข้านั้นมีเยอะแยะเลยล่ะ หากท่านชอบ ข้าจะไปเก็บมาให้ท่านเล่นบ้างก็ได้นะเจ้าค่ะ”
? " นายมั่นพูดออกมา เหมือนไม่อยากจะเชื่อนัก
ใช่ขอรับท่านพ่อ พวกภูตบอกว่าี่มิติภูตนั้นมีเยอะมาก รวมทั้งพวกก้อนโลหะสีเหลืองด้วย ซึ่งข้าสันนิฐานว่ามันจะต้องเป็นทองคำแน่ๆ และเมื่อวานข้ากับพี่สิงห์ได้ไปี่นั่นกันแล้วก็จริง แต่ เอ่อด้วยเหตุสุดวิสัยพวกข้าจึงไม่ได้สังเกตอะไรี่นั่นเลยขอรับ” ดินนึกถึงเรื่องเมื่อวานแล้วก็รู้สึกอับอายนัก ต่อให้หน้าหนาแค่ไหนก็ตาม แต่ถ้าต้องไปมีอะไรให้คนอื่นดู อันนี้เขาก็รับไม่ได้นะ
งั้นวันนี้พวกเราไปอีกกันได้หรือไม่ หรือว่ามันจะมีข้อห้ามอะไรหรือเปล่า” สิงห์รู้ว่ามิติภูตนั้นถือว่าเป็นสถานี่ศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่ง อาจจะไม่สามารถเข้าออกไปได้ตามอำเภอใจก็ได้
ไม่มีหรอกขอรับท่านพี่ ถ้าหากว่าเป็นพวกท่านี่เป็นครอบครัวของข้าก็สามารถเข้าไปได้ งั้นพวกเราก็ไปกันเลยนะขอรับ”
เมื่อดินพูดจบ ก็ตั้งสมาธิคิดถึงภาพของสถานี่ของเมื่อวาน และใส่ความรู้สึกต้องการจะไปในี่แห่งนั้นพร้อมกับทุกคนลงไป เพียงเท่านั้นคนทั้งหมดในห้องโถงก็หายไปทันที เพียงแว่บเดียวเท่านั้นพวกเขาก็เข้ามาอยู่ในมิติภูตกันแล้ว
ภาพเบื้องหน้าของทุกคนในตอนนี้ก็คือบ้านหลังเล็กๆ ี่ถูกสร้างจากหินอ่อนสีขาว ซึ่งถูกปกคลุมไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ ส่วนบนพื้นี่พวกตนยืนกันอยู่นั้นก็เต็มไปด้วยก้อนกรวด ี่คิดว่าน่าจะเป็นพวกอัญมณีมีค่าและก้อนโลหะสีทองคละกันไป
เห็นมั้ยเจ้าคะ ว่าพวกก้อนหินกรวดพวกนี้มันมีเยอะแยะแค่ไหน ยิ่งพวกข้าขนมันไปทิ้งเท่าไหร่ พวกมันก็จะยิ่งเกิดขึ้นมาใหม่เป็นทวีคูณ จนพวกข้าถอดใจปล่อยให้พวกมันอยู่กันเช่นนี้” ภูตี่ได้คุยกับดินเมื่อวานนั้น ก็ได้ตามพวกตนเข้ามาี่นี่กันด้วย
ใช่เยอะจริงๆ ข้าไม่คิดว่ามันจะมีจำนวนเยอะมากขนาดนี้ แล้วบ้านหลังนี้เป็นของใครกันหรือ”
นายท่านคนก่อนเป็นผู้สร้างเอาไว้น่ะเจ้าค่ะ แต่ตอนนี้มันเป็นของนายท่านแล้วล่ะ”
เมื่อรู้ว่าบ้านหลังนี้ได้กลายมาเป็นกรรมสิทธิ์ของตัวเองแล้ว ด้วยนิสัยอยากรู้อยากเห็นของตน จึงได้ชวนทุกคนนั้นเข้าไปสำรวจดูภายในตัวบ้านกัน เมื่อเดินเข้ามาภายในแล้วก็ทำให้รู้ว่าผู้ครอบครองพลังวิญญาณแห่งชีวิตคนก่อนนั้น คนสมถะมากๆ เพราะบ้านหลังนี้นั้นได้ถูกแต่งอย่างเรียบง่าย ไม่ได้ต่างจากชาวบ้านธรรมดาทั่วไปเลยสักนิด
หลังจากเข้าไปสำรวจบ้านหลังนั้นแล้ว พวกเขาก็ออกมาเก็บก้อนโลหะสีทองและก้อนกรวดี่ส่องประกายระยิบระยับสวยงาม เพื่อจะนำไปให้ร้านขายเครื่องประดับในตัวเมืองได้ช่วยดู ว่าพวกมันเป็นสิ่งใดกันแน่
เมื่อพวกเขากลับออกมาจากมิติภูตแล้ว ดินกับสิงห์ก็ออกเดินทางเข้าเมืองต่อในทันที เพื่อนำสิ่งี่เก็บมานั้นไปให้ร้านขายเครื่องประดับภายในเมือง ได้ช่วยดูว่ามันเป็นสิ่งี่พวกตนนั้นคิดกันไว้หรือไม่
คารวะคุณชายทั้งสองเจ้าค่ะ มีอะไรให้ร้านเล็กๆ ของข้านั้นรับใช้หรือเจ้าคะ” หญิงสาวอายุน่าจะมากกว่าดินไม่มากนัก ซึ่งมีหน้าตารูปร่างี่จัดว่าเป็นหญิงงามคนหนึ่ง และดูจากเครื่องแต่งกายของนางแล้วนั้น คาดว่านางคงจะเป็นคุณหนูของร้านแห่งนี้
ข้าอยากให้ทางร้านของท่าน ช่วยตรวจดูสิ่งี่อยู่ในถุงผ้านี้ให้หน่อยว่ามันคือสิ่งใดกันแน่” สิงห์ได้ยื่นถุงผ้าี่มีก้อนหินก้อนใหญ่สีขาวใสส่องประกายหนึ่งก้อน และเป็นก้อนโลหะสีเหลืองเหมือนทองคำอีกหนึ่งก้อน ส่วนหินี่มีสีสันอื่นๆ นั้นพวกเขาไม่ได้นำมาด้วย
หญิงสาวเปิดปากถุงดู ก็ถึงกับตาเป็นประกาย แล้วรีบคว้าแขนของสิงห์มากอดเอาไว้ ก่อนจะพยายามดึงชายหนุ่มให้มานั่งี่มุมหนึ่งของร้าน ซึ่งได้จัดเอาไว้เพื่อต้อนรับลูกค้าคนสำคัญ
มากับข้าด้านนี้เถอะเจ้าค่ะ ข้าจะรีบตรวจสอบให้ท่านเดี๋ยวนี้เลยเจ้าค่ะคุณชาย” หญิงสาวคิดว่าคุณชายท่านนี้ นอกจากจะหล่อเหลาถูกใจนางแล้ว ยังเป็นผู้ครอบครองก้อนเพชรใหญ่เท่ากำปั้นนี้อีก คงจะต้องเป็นบุตรชายของตระกลูผู้มีฐานะมั่งคังเป็นแน่ หญิงสาวตัดสินใจได้ทันทีว่าจะต้องเอาชายผู้นี้มาเป็นสามีตนให้ได้ ด้วยตัวนางนั้นสวยปานนางฟ้าขนาดนี้ หากต้องการชายผู้นี้ย่อมไม่ใช่เรื่องยาก นางเชื่อมั่นอย่างนั้น
ดินี่เห็นภาพี่หญิงสาวนางนั้นควงแขนสามีตน ก็รู้สึกอยากจะเข้าไปกระชากแขนยัยผู้หญิงหน้าด้านคนนั้นนัก แต่ก็อยากจะรู้ว่าสามีตนจะทำเช่นไรกับเหตุการณ์นี้
แม่นางปล่อยแขนข้าก่อนเถอะ ท่านกำลังจะทำให้ภรรยาข้าเข้าใจผิด” สิงห์ออกแรงดึงมือนั้นออก อย่างไม่กลัวว่าฝ่ายี่กำลังกอดแขนตนจะเจ็บหรือไม่ เพราะเขานั้นไม่ชมชอบผู้หญิงี่เข้าหาผู้ชายอย่างเกินงามอย่างนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว และยิ่งตอนนี้ตนนั้นมีภรรยาี่รักมากอยู่แล้วด้วย แม้ว่าดินจะไม่ได้มีหน้าตาี่โดดเด่นเหนือผู้ใด แต่สำหรับเขาแล้วเรื่องนี้ไม่ได้สำคัญเป็นสาระอะไรเลย
เมื่อแกะมือหญิงสาวนางนั้นออกไปแล้ว จึงได้เดินกลับไปหาภรรยาี่กำลังทำหน้าหงุดหงิดอยู่ และยังคงยืนอยู่ี่เดิมไม่ไปไหน “เมียข้าเจ้าไม่สบายหรือไร หน้าตาดูไม่ดีเลยนะ งั้นเรากลับกันดีกว่านะ มาเถอะข้าจะประคองเจ้าเอง” เขารู้ว่าภรรยาคงไม่อยากคบค้ากับร้านแห่งนี้อีกแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องเสียเวลาอยู่ต่อ
! หากท่านคิดจะขายเพชรก้อนนั้น ข้าขอบอกเลยว่าในอำเภอแห่งนี้ ไม่มีใครสามารถรับซื้อเพชรก้อนใหญ่ี่มีราคาแพงได้ นอกจากร้านของข้าเท่านั้น ถ้าท่านก้าวขาออกไปในตอนนี้แล้ว หากเกิดเปลี่ยนใจย้อนกลับมาอีกครั้ง ร้านข้าก็จะไม่ต้อนรับพวกท่านอีกต่อไป” หญิงงามนางนั้นพูดอย่างคิดว่า ตนเองนั้นเป็นต่อชายทั้งสอง แต่เหตุการณ์กลับไม่ได้เป็นอย่างี่นางคิดแม้แต่น้อย นอกจากชายหนุ่มทั้งสองจะไม่หยุดฟังสิ่งี่นางพูดแล้ว กลับทำเหมือนว่านางนั้นไม่มีตัวตนเสียด้วยซ้ำไป
เสียงหัวเราะของสิงห์ดังออกมา เมื่อเดินพ้นจากร้านนั้นมาแล้ว “ภรรยาข้าเวลาหึงหวงนี่ช่างน่ารักยิ่งนัก หึหึหึ” ภรรยาตัวน้อยของเขายังคงทำหน้างอหักเหมือนเด็กๆ ไม่ยอมเลิก
หรือท่านพี่ต้องใจนางล่ะ” ดินส่งสายตาเขียวปั๊ดไปให้สามีตัวโต ี่ทำหน้ายิ้มล้อเขาอยู่
ในสายตาข้าไม่ว่าจะหญิงงามหรือบุรุษรูปงาม ก็ไม่ได้อยู่ในสายตาข้าทั้งสิ้น เมื่อข้ารักเจ้านั้นหมายถึงเจ้านั้นงามี่สุดสำหรับข้า เมื่อข้ารักและแต่งงานกับเจ้าแล้ว นั่นหมายถึงว่าข้าจะรักและจะหยุดอยู่เพียงี่เมียข้าคนนี้เพียงเท่านั้น หายหงุดหงิดได้หรือยังล่ะเมียรักของข้า หึหึหึ”
ดินเมื่อได้ยินสามีพูดอย่างนั้น หน้าี่กำลังหงิกงออยู่ ก็พลันบานเป็นกระด้งในทันที “ขอให้จริงเถอะ หากท่านแอบนอกใจข้า ข้าจะตัดฝักข้าวโพดท่านทิ้งแน่ ฮึ!!” นั้นมันของรักของหวงของเจ้าเลยมิใช่หรือภรรยา ข้าเห็นเจ้าจะต้องจับมันไว้ทุกคืนเลยนะ หากตัดมันไปแล้ว เจ้าจะนอนหลับหรือเมียข้า” สิงห์ยอกล้อภรรยาตัวน้อย ี่เวลานอนนั้นจะต้องจับยึดลูกชายตนไว้เป็นตัวประกันในทุกคืน จนเดี๋ยวนี้เวลานอนเขาจะไม่ใส่เสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว เพื่อให้ภรรยานั้นได้จับได้ลูบคลำถนัดมือ
ท่านพี่ ท่านอย่ามาพูดเรื่องพวกนี้ในสถานี่คนเยอะแยะอย่างนี้สิขอรับ ข้าไม่พูดกับท่านแล้ว เราไปหาร้านขายเครื่องประดับร้านอื่นกันดีกว่า” ภรรยาของเขานั้นอายหน้าแดง เมื่อเอาความจริงเรื่องนี้มาพูด หายากนะี่ภรรยาตนจะอายหน้าแดงอย่างนี้ นี่ถ้าอยู่ี่บ้านรับรองว่ามีได้เสียแน่ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า
พวกเขาเดินไปไม่ไกลจากร้านแรกนัก ก็เจอร้านขายเครื่องประดับอีกร้าน แต่ร้านนี้ดูจะเก่าโทรมกว่าร้านแรกอยู่มาก
เราลองเข้าไปถามร้านนี้กันเถอะภรรยา” สิงห์ประคองภรรยาเข้าไปด้านใน เพื่อแสดงออกให้ทุกคนในร้านได้รับรู้ถึงสถานะของหนุ่มน้อยร่างเล็กี่มาด้วยกับเขา จะได้ไม่เกิดเหตุการณ์เหมือนี่ร้านี่ผ่านมาอีก
เชิญคุณชายสองขอรับ เป็นเกียรติยิ่งนักี่คุณชายและสามีของร้านมั่นคงโภชนาการให้เกียรติมาี่ร้านจินดามณี ข้าผู้เฒ่าเกื้อกูลยินดีต้อนรับท่านทั้งสอง” ชายชราเจ้าของร้านรีบออกมาต้อนรับพวกตน
หืม ท่านรู้จักพวกข้าด้วยหรือขอรับ” ดินรู้สึกแปลกใจี่คนระดับเศรษฐีร้านขายเครื่องประดับไม่น่าจะเคยเห็นพวกตน เพราะส่วนมากคนี่รู้จักพวกเขานั้น จะเป็นลูกค้าี่มาซื้อของจากี่ร้านเท่านั้น ซึ่งลูกค้าของพวกเราจะเป็นชนชั้นรากหญ้าทั้งสิ้น ส่วนพวกบรรดาเศรษฐีนั้น จะให้บ่าวไพร่นำป้ายศิลาเวทย์ไปหาของสดจากภายในป่ากันทั้งนั้น ถึงแม้ว่าจะมีร้านมั่นคงโภชนาการี่ขายของพวกนั้นในราคาถูกอยู่แล้วก็ตาม เพราะมองว่าร้านค้าของพวกตนนั้นเปรียบเสมือนโรงทาน จึงรู้สึกเสื่อมเสียเกียรติหากต้องมาซื้อของจากี่ร้าน เลยเป็นเรื่องแปลกประหลาดอย่างมาก ถ้าหากเจ้าของร้านแห่งนี้นั้นเป็นลูกค้าของร้านพวกเขา
ข้าก็เป็นลูกค้าของร้านท่านเหมือนกันนะคุณชาย ย่อมต้องเคยเห็นพวกท่านอยู่แล้วล่ะ”
ขอบคุณท่านผู้เฒ่าี่ช่วยอุดหนุนร้านค้าของเรา วันนี้ข้ากับภรรยามาี่นี่ก็เพราะอยากให้ท่านได้ช่วยดูของในถุงผ้านี้ให้หน่อยน่ะขอรับ” สิงห์ยื่นถุงผ้าให้เจ้าของร้านรับไปดู
เมื่อผู้เฒ่าเกื้อกูลเปิดถุงผ้าออกดู ก็ถึงกับตกตะลึงกับสิ่งี่เห็น “ทท่านไปได้จากี่ใดมาขอรับ หากมันเป็นเพชรและทองคำจริงอย่างี่ข้าคิด มันจะมีมูลมหาศาลเลยล่ะขอรับ พวกท่านนั่งรอสักครู่ ข้าขอนำมันไปทดสอบด้านใน เอ่อ…หรือพวกท่านจะตามไปดูด้วยก็ได้นะขอรับ ท่านทั้งสองจะได้สบายใจ” เจ้าของร้านเอ่ยขึ้นมา เมื่อคิดได้ว่าลูกค้าทั้งสองอาจจะกลัวว่าตนจะทำอะไรกับอัญมณีมูลค่าสูงพวกนี้ี่ด้านหลังร้านก็ได้ จึงเอ่ยปากอนุญาติให้เข้ามาดูด้วยกัน
เชิญท่านผู้เฒ่าตามสบายเถอะ พวกเราขอนั่งรอี่ด้านนอกดีกว่าขอรับ” พวกเขาปฏิเสธไป เพราะเจ้าสองก้อนภายในถุงนั้นจะนับเป็นอันใดได้ หากเปรียบเทียบกับจำนวนของพวกมันในมิติภูตนั้น
งั้นพวกท่านโปรดนั่งรอสักครู่นะขอรับ” ว่าแล้วเจ้าของร้านก็หายเข้าไปหลังร้านทันที
น้ำชาเจ้าคะ คุณชายทั้งสอง” หญิงหน้าตาสะสวยกริยาเรียบร้อยน่าชื่นชม นำน้ำชามาให้พวกตนี่โต๊ะรับแขก
ทำไมี่ร้านนี้ถึงมีเครื่องประดับี่จัดแสดงให้ลูกค้าเลือกชม น้อยกว่าร้านอื่นี่ข้าเห็นมากนักล่ะ” สิงห์รู้สึกแปลกใจ เพราะปกติร้านขายเครื่องประดับมักจะแข่งกันนำเครื่องประดับของตนออกมาแสดงอวดลูกค้ากันทั้งนั้น
สินค้าเครื่องประดับของทั้งร้านก็เหลือเพียงเท่าี่คุณชายเห็นนี้แหละเจ้าค่ะ ท่านพ่อสามีข้าบอกว่าร้านเราอาจจะต้องปิดกิจการลงในเร็วๆ นี้แล้วล่ะเจ้าค่ะ เฮ้อ~” เพราะเหตุใดหรือ เมื่อก่อนข้าก็เห็นว่าร้านนี้ก็เป็นี่นิยมมากอยู่ร้านหนึ่งเช่นกัน ก็น่าจะมีลูกค้าประจำอยู่เยอะ เหตุใดจึงกิจกรรมซบเซาไปได้ล่ะ” สิงห์คิดไม่ออกว่าร้านี่เคยรุ่งเรืองมากร้านหนึ่ง จะตกต่ำลงอย่างรวดเร็วได้อย่างไร
เมื่อก่อนเป็นดังี่คุณชายว่ามา แต่เมื่อเหมืองเพชรพลอยี่เป็นของบรรพบุรุษตระกูลสามีข้านั้น ไม่สามารถขุดหาอัญมณีได้อีก กิจการร้านเราก็เป็นเช่นนี้แหละเจ้าค่ะ" ดินคิดว่าหากซื้ออัญมณีจากร้านอื่นมาก็อาจจะทำให้ต้นทุนเพิ่มขึ้น แต่ยังไงก็ยังสามารถสร้างผลกำไรสูงได้อยู่ดี
พวกเราก็เคยไปขอซื้อจากร้านอื่นี่ทำกิจการเหมือนกัน แต่ก็ไม่มีใครยอมขายให้ แล้วหากจะให้ไปซื้อหาจากเมืองอื่นก็มีค่าใช้จ่ายในการขนส่งี่สูงมาก จนทำให้ไม่สามารถแข่งขันราคาได้ อีกไม่นานร้านนี้คงต้องปิดลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้แล้วล่ะเจ้าค่ะ" ยังไม่ทันี่จะได้คุยอะไรกันต่อ ชายชราเจ้าของร้านก็ออกมาจากด้านหลังร้านเสียก่อน
ขออภัยี่ทำให้พวกท่านต้องรอ ข้าเข้าไปตรวจสอบเจ้าสองสิ่งี่อยู่ในถุงผ้าแล้ว ปรากฎว่าเป็นเพชรและทองคำอย่างแน่นอนขอรับ แต่หากท่านต้องการจะขาย ร้านข้าคงจะไม่สามารถรับซื้อเอาไว้ได้ เพราะราคามันสูงเกินกว่าร้านโทรมๆ แห่งนี้จะจ่ายได้ขอรับ”
เอาอย่างนี้ดีหรือไม่ ข้าได้ยินมาว่าท่านมีเหมืองเพชรพลอยอยู่ หากข้าจะขอซื้อมันด้วยเพชรและทองคำเหล่านี้ ท่านจะขายให้ข้าได้หรือไม่” ดินนั้นอยากได้เหมืองี่ลูกสะใภ้ของร้านนี้ได้เล่าให้ฟัง เพื่อจะสร้างี่ไปี่ให้กับอัญมณีและทองคำี่ได้จากมิติภูตนั่นเอง
เหมืองร้างของข้านั้นหรือขอรับ มันไม่ได้มีค่างวดอะไรเลยนะขอรับ หากท่านคิดจะไปขุดหาเพชรพลอยหรือสิ่งมีค่านั้น ข้าจะบอกท่านตามตรงว่ามันได้หมดไปนานแล้ว สิ่งี่เหลืออยู่มีแต่หินไร้ค่าเท่านั้นแหละขอรับ” ชายชราบอกไปตามตรง
ไม่เป็นปัญหาเลยขอรับท่านผู้เฒ่า ข้าคิดว่ามันต้องยังมีสิ่งมีค่าหลงเหลืออยู่มากมายอย่างแน่นอน ท่านจะขายให้ข้าได้หรือไม่ขอรับ” ดินยังคงยืนยันจะซื้อให้ได้
เอาเถอะขอรับ หากท่านต้องการจะซื้อมันจริงๆ ข้าก็จะขายให้ แต่ท่านจะจ่ายด้วยสิ่งของมีค่าทั้งสองนี้มันจะไม่มากไปหน่อยหรือขอรับ มันราคามิใช่น้อยเลยนะคุณชาย” เจ้าของร้านจินดามณีนั้นไม่อยากจะเอาเปรียบคนทั้งสอง จึงบอกให้ลองคิดทบทวนดูอีกที
ข้ายังยืนยันเช่นเดิมขอรับ อีกอย่างเราสองคนนั้น สนใจอยากจะเปิดร้านขายเครื่องประดับเช่นกัน เลยอยากจะชวนให้ท่านมาร่วมเป็นหุ้นส่วนด้วย โดยข้าจะเป็นผู้ลงทุนและจัดหาอัญมณีในการทำเครื่องประดับทั้งหมด ส่วนท่านเป็นผู้บริหารดูแลทั้งหมด โดยข้าจะถือหุ้นหกส่วน และอีกสี่ส่วนี่เหลือนั้นเป็นของท่าน ท่านผู้เฒ่าสนใจหรือไม่ขอรับ” ดินตัดสินใจชวนท่านผู้เฒ่าให้มาร่วมเป็นหุ้นส่วนกัน ก็เพราะเห็นว่าท่านนั้นเป็นคนี่ซื่อสัตย์นัก แถมพวกเขาทั้งหมดนั้นก็ไม่มีใครี่มีความรู้เรื่องเครื่องประดับเลยสักคน
สิงห์เมื่อเห็นว่าท่านผู้เฒ่าเกื้อกลูนั้นยังคงลังเลใจอยู่ จึงได้ยื่นข้อเสนอเพิ่มเติมให้ไป “รวมทั้งพวกข้าจะจัดหาอัญมณีและทองคำมาจำหน่ายให้กับร้านจินดามณีของท่านในราคายุติธรรมด้วย โดยท่านยังไม่ต้องชำระเงินในทันที ข้าจะให้ท่านได้นำมันไปทำเป็นเครื่องประดับก่อน แล้วเมื่อจำหน่ายมันได้แล้ว จึงค่อยมาจ่ายเงินให้พวกข้าทีหลัง หากท่านตกลงข้าจะส่งของให้ท่านพรุ่งนี้เลยขอรับ”
ผู้เฒ่าเกื้อกลูเมื่อได้ฟังเช่นนั้น ก็รู้สึกเหมือนเห็นคุณชายทั้งสองเป็นเทพเทวดาลงมาโปรดตนเอง จึงร้องเรียกบุตรชายี่อยู่ด้านหลังร้าน ให้ออกมาด้านหน้าอย่างเร่งด่วน “บุญทิศ บุญทิศ เจ้าออกมาด้านหน้าเร็วๆ เข้า”
เมื่อสิ้นเสียงเรียกของเจ้าร้าน ก็มีเสียงวิ่งตึงตังดังออกมาจากด้านหลังร้าน “ข้ามาแล้วขอรับ มีอะไรหรือท่านพ่อ?” บุตรของท่านผู้เฒ่านั้นเป็นชายหนุ่มผิวขาวรูปร่างเล็กกว่าสิงห์อยู่มาก ดูภายนอกแล้วเหมือนพวกบัณฑิตมากกว่าเจ้าของร้านหรือช่างทำเครื่องประดับ
เจ้ามายืนตรงนี้นะบุญทิศ หนูเพ็ญด้วย พวกเราจะมาคำนับท่านผู้มีพระคุณทั้งสองท่านนี้ ี่ได้ยื่นมือเข้ามาช่วยกอบกู้กิจการร้านของเรา เอาล่ะ...”
!!! เดี๋ยวก่อนทุกคน โปรดหยุดก่อน อย่าได้ทำเช่นนี้เลยขอรับ พวกเราต่างก็ได้ผลประโยชน์ด้วยกันทั้งสองฝ่ายนะขอรับท่านผู้เฒ่า จะให้ท่านมาทำความเคารพพวกข้าอย่างนี้ พวกเราก็อายุสั้นกันพอดี พวกท่านนั่งลงก่อนเถอะ แล้วเรามาทำความรู้จักและทำสัญญากันให้เรียบร้อยดีกว่านะขอรับ” ดินรีบหยุดคนทั้งสามี่เตรียมจะทำความเคารพพวกตนกันแทบไม่ทัน
เมื่อได้พูดคุยแนะนำตัวและทำหนังสือสัญญาต่างๆ กันเรียบร้อยแล้ว ดินจึงพากลุ่มหุ้นส่วนของตนไปดูทำเลร้านี่จะเปิดเป็นร้านขายเครื่องประดับอีกร้านนึง ซึ่งทุกคนก็เห็นพ้องกันว่าเป็นทำเลี่ดีมาก ดินจึงมอบกุญแจร้านให้ชายชราเก็บเอาไว้ เพื่อให้ท่านจัดหาคนมาทำการตกแต่งร้านโดยี่เขาจะเป็นผู้จ่ายเงินส่วนนี้เองทั้งหมด
ในตอนนี้ดินและสิงห์นั้นกำลังยืนอยู่ภายในเหมืองร้าง ี่เพิ่งจะได้เป็นเจ้าของมาสดๆ ร้อนๆ
เป็นเหมืองี่ใหญ่มากเลยนะท่านพี่” ดินมองพื้นี่ี่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา
นี่เป็นเหมืองี่เล็กี่สุดแล้วนะเท่าี่ข้าได้รู้มา”
! ยังมีใหญ่กว่านี้อีกเหรอขอรับ” เหมืองร้างแห่งนี้เขาก็ว่ามันดูใหญ่มากแล้วนะ ยังมีใหญ่กว่านี้อีกเหรอเนี่ย
พวกเขาพากันเดินสำรวจบริเวณี่คิดว่าจะฝังพวกก้อนทองคำและเพชรพลอยลงไป เพื่อให้คนงานนั้นมาขุดมันขึ้นมาอีกที จะได้ใช้มันเป็นข้ออ้างแหล่งี่มาของพวกอัญมณีี่ตนจะนำมาขายเท่านั้น ไม่ได้จะทำเป็นจริงเป็นจังแต่อย่างใด
ภูตทั้งหลาย ข้าวานพวกเจ้าช่วยไปนำพวกก้อนกรวดก้อนหินและโลหะสีเหลืองในมิติภูต แล้วเอามันมาฝังไว้ในชั้นหินพวกนี้ให้ข้าด้วยเถอะ เอาเฉพาะแค่บริเวณนี้บริเวณเดียวก็พอ รบกวนพวกเจ้าด้วยนะ” ดินหันไปคุยกับภูตี่อยู่แถวนั้นพ
ได้สิเจ้าค่ะนายท่าน ว่าแต่ท่านจะให้นำมาจำนวนเท่าไหร่หรือเจ้าคะ”
~ เอาสักหนึ่งกระสอบก็พอ แล้วค่อยนำมาเติมเดือนละกระสอบก็แล้วกัน ต่อไปข้าวานเรื่องนี้ให้เป็นธุระของพวกเจ้าด้วยนะ”
ย่อมได้เจ้าค่ะ พวกข้าจะรีบทำให้เสร็จเดี๋ยวนี้เลย”
ขอบใจพวกเจ้ามาก” พวกภูตนั้นช่วยงานเขาไว้มาก จนบางครั้งอดี่จะรู้สึกเกรงใจไม่ได้
งั้นพวกเรากลับกันเถอะท่านพี่ ท่านคงจะหิวแล้วกระมั้ง นี่ก็เกือบจะเป็นช่วงเย็นอยู่แล้ว” ดินนั้นห่วงว่าสามีตนจะหิว เพราะมันเลยมื้อเี่ยงมานานมากแล้ว
เจ้าหิวแล้วหรือเมียข้า ถ้าเช่นนั้นเจ้ากินข้าวโพดข้ารองท้องก่อนกลับดีหรือไม่ มาเถอะข้าจะป้อนข้าวโพดกับน้ำข้าวโพดหวานๆ ให้เจ้าได้กินก่อนกลับเอง” สิงห์รีบอุ้มภรรยาตัวน้อยเข้าไปี่ถ้ำภายในเหมืองทันที
แล้วอาหารมื้อเี่ยงในวันนี้ของดิน คงจะเป็นต้มแซ่บข้าวโพดฝักใหญ่เสียแล้วล่ะ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??