เรื่อง STARCIN อุบัติมหาสงครามสตาร์คิน (อ่านฟรีจนจบ)(มี EBOOK)
อีก้าหนึ่ง แเทอีและีโอน่าเข้าไปช่วยพวกยูกิได้พอดีก่อนจะตายกันหมด ขณะเดียวกันเอ็มเมลินกับแอนดี้ได้ีเข้าไปในป่าเพราะเห็นท่าไม่ดีแล้ว
“ีกันไวจริง ๆ แต่ดีกับทางเรา” หลังจากคืนร่างมนุษย์แเทอีและีโอน่าก็แยกกันไปดูผู้บาดเจ็บแล้วช่วยกันรักษาเท่าี่ทำได้
ยูกิทิ้งตัวลงนอนทั้งอย่างนั้นพร้อมกับสูดหายใจลากยาวด้วยความโล่งใจ ไม่นานเจ้าแฟรงค์ก็บินลงมานอนข้าง ๆ แล้วอ้าปากกว้างเหมือนกำลังหาว
“อยู่กับเจ้ากิเหมือนเข้าใกล้ความตายได้ตลอดเลย เดี๋ยวก็สงครามทะเลเดี๋ยวก็สงครามกับพวกนักฆ่า รอบหน้าจะมีอะไรอีกไหมเนี่ย?”
“เรื่องนั้นฉันเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง” แเทอีกล่าว
“อย่าประมาทเด็ดขาดนะคะ นอกจากสองฝั่งนั้นก็ยังมีผู้บริหารอีกสองคนี่ส่งมาี่นี่ซึ่งก็คือผู้บริหารพาซี่และผู้บริหารคอนซิว แม้จะไม่เห็นการเคลื่อนไหวแต่พวกมันอาจจะวางแผนไว้หมดแล้วก็ได้” ีโอน่ากล่าวต่อทันี
“อืม ๆ แล้วสองคนนั้นมีพลังอะไรนะ?”
ีโอน่าถอนหายใจี่ต้องคอยจำและคอยบอกข้อมูล “ผู้บริหารคอนซิวมีพลังเดอะคอมมานเดอร์ เขาสามารถออกคำสั่งหรือจะบอกว่าบังคับเลยก็ได้ ส่วนวิธีก็คือเขาต้องเอาเลือดของตัวเองใส่เข้าไปในร่างของผู้ี่จะบังคับทางไหนก็ได้ ส่วนผู้บริหารพาซี่ครอบครองพลังี่ไม่เคยมีบันทึกมาก่อนซึ่งก็คือเดอะดาร์คเคอร์ ความสามารถมีแค่ป้องกันสถานะ้าลบอย่างเดียว แต่เขาเป็นคนี่แข็งแกร่งี่สุดในสำนักมนตร์ดำและอาจจะแข็งแกร่งกว่าเจ้าสำนักด้วยซ้ำ”
“เหอะ มันจะสักแค่ไหนกันเชียว”
ทั้งแเทอีและีโอน่าต่างก็เฝ้าระวังดูว่าพวกี่ีไปจะกลับมาพร้อมกับลูกเล่นแบบไหน แต่เวลาก็ล่วงเลยไปถึงสิบนาีโดยี่ยังได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมจากประตูอื่นดังตลอดเวลา
“ชักจะเบื่อแล้วสิ พวกเราไปช่วยประตูอื่นกันดีไหม?” แเทอียืนอ้าปากหาวไม่รู้จะทำอะไรต่อ
ทันใดนั้นก็มีเวทมนตร์หอกวายุพุ่งย้อยลงมาอย่างกับ-่าฝนแต่แเทอีก็รู้ตัวและสร้างกำแพงน้ำแข็งป้องกันไว้ได้ทั้งหมด
“มาได้สักีนะ” เธอกระโดดขึ้นไปยืนอยู่บนกำแพงน้ำแข็งแต่ก็ต้องตกใจเพราะตรงหน้าไม่ได้มีแค่สำนักมนตร์ดำแต่ยังมีพลเรือนของเอลโฟเรียด้วย
ีโอน่าพยายามกวาดสายตามองและใช้เวทมนตร์ตรวจจับดูจนแน่ใจว่าคนพวกนั้นคือชาวเมืองของเอลโฟเรียแน่ ๆ แต่ไม่นานก็มีชายคนหนึ่งเดินแหวกฝูงชนออกมายืนตรงหน้าเหมือนตั้งใจประกาศตัว
“ถึงเวลาี่ฉันจะได้ออกหน้าบ้างแล้ว ต้องขอบใจพวกนายจริง ๆ ี่ถ่วงเวลาไว้” คอนซิวยิ้มหน้าระรื่นพร้อมกับจ้องมองแเทอีไปด้วย
“ได้เสมอครับท่านคอนซิว” แอนดี้กล่าวขณะี่เดินตามหลังต้อย ๆ
“มันจะได้ผลแน่นะคะ?” เอ็มเมลินถาม
“ได้ผลแหละ...มั้ง ดูจากี่พวกมันพยายามอพยพและดูแลเป็นอย่างดีแสดงว่าพวกมันให้ค่ากับพลเรือนมาก พวกมันไม่กล้าแตะต้องหรือใช้เวทมนตร์ใหญ่หรอก” คอนซิวค่อย ๆ สั่งให้ชาวเมืองเกาะกลุ่มกันเดินไปหาแเทอีโดยี่ตัวเขาและมือขวาทั้งสองคนหลบอยู่ในกลุ่มฝูงชนแ
แเทอีสร้างกำแพงน้ำแข็งขวางกั้นไว้เพื่อถ่วงเวลา
“เราไม่รู้วิธีแก้พลังควบคุมซะด้วย หรือต้องกำจัดผู้ใช้พลังเท่านั้น”
“ให้ฉันแช่แข็งให้หมดเลยไหม?”
“แบบนั้นพวกเขาก็ตายหมดสิ”
ทั้งสองประชุมหารือกันอย่างเร่งด่วนเพราะี่ผ่านมาพวกเขาถนัดกำจัดศัตรูมากกว่ามาคอยช่วยเหลือตัวประกัน แต่ก็ไม่มีเวลาให้คิดมากนักเพราะพวกคอนซิวได้เดินมาถึงกำแพงน้ำแข็งแล้ว
“ยอมแพ้แล้วทิ้งเมืองนี้ไปซะเถอะ หรือจะระเบิดผู้บริสุทธิ์ไปพร้อม ๆ กับเราเลยล่ะ?” คอนซิวตะโกนข้ามฝั่งพยายามเจรจาเพื่อจบสงครามง่าย ๆ ทันใดนั้นีโอน่าก็ขึ้นมายืนอยู่บนกำแพงน้ำแข็งเพื่อพูดคุยด้วย
“ขอโทษีนะแต่เราสองคนเป็นแค่ทหารของเอลโฟเรียจึงไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจเรื่องนั้นหรอก” ีโอน่ากระโดดลงมาตรงหน้าโดยี่ไม่มีอาวุธอยู่เลย
“การยอมแพ้จำเป็นต้องรอคนบอกด้วยเหรอ? ถ้าหากยอมทำตามฉันจะปลดการควบคุมชาวเมืองให้และทำให้ไม่มีการสูญเสียโดยใช่เหตุอีก”
“เอางี้ไหม เรามาสงบศึกกันชั่วคราวแล้วดูผลลัพธ์ของจุดอื่นค่อยตัดสินใจดีกว่า”
“เห็นพวกเราโง่นักหรือยังไง? ถ้าถือไพ่ี่เหนือกว่าก็ไม่จำเป็นต้องรอให้จบรอบหรอก ฉันให้เวลาสิบวินาีไม่อย่างนั้นฉันจะสั่งให้ชาวเมืองบุกเข้าไปทันี สิบ...เก้า...” คอนซิวเริ่มนับเวลาทันี
“ก็ได้ ๆ ฉันขอยอม...”
ทันใดนั้นเวทมนตร์น้ำแข็งของแเทอีก็แพร่ขยายแช่เท้าของทุกคนในบริเวณนั้น จังหวะเดียวกันีโอน่าก็ได้สร้างมือยักษ์เข้าจู่โจมคอนซิวแต่เขาดันกระโดดถอยได้ทัน
“จะเอาอย่างนี้ใช่ไหม” คอนซิวถอยไปอยู่แนวหลังให้แอนดี้และเอ็มเมลินเป็นคนเผชิญหน้ากับพวกแเทอี
“เชื่อใจผมได้เลยครับท่านคอนซิว” แอนดี้ถือมีดคู่ร่ายเวทมนตร์กระสุนวารียิงใส่ไม่ยั้ง
“อย่าหุนหันพลันแล่นนักสิ ก่อนจะโจมตีก็ต้องมั่นใจก่อนว่าใช้มานาคุ้มค่าหรือเปล่า” เอ็มเมลินใช้เวทมนตร์ตรวจจับมองหาตำแหน่งของีโอน่าและแเทอี
อยู่ี่เดิมหนึ่งคนแต่อีกคนไปซ่อนอยู่ี่ไหนนะ วินาีี่ตรวจจับเจอเธอก็ต้องเพ่งรวมมานาสร้างโล่มานาป้องกันเวทมนตร์น้ำแข็งทันี
“ระวังเวทมนตร์น้ำแข็งไว้ เธอคนนั้นคือจักรพรรดินีทุ่งสีขาวเพราะฉะนั้นอย่าไปวัดมานากับเธอตรง ๆ” เอ็มเมลินพาคนอื่นขยับเข้าไปใกล้ชาวเมืองเพื่อใช้เป็นโล่ไม่ให้แเทอีลงมือหนักได้ แต่จังหวะนั้นีโอน่าก็ได้สร้างมือหินโอบล้อมชาวเมืองเหมือนแม่ไก่กกไข่
“เราถอยไปตามผู้บริหารพาซี่มาเถอะค่ะ” เอ็มเมลินยังคงกวาดสายตามองพร้อม ๆ กับใช้เวทมนตร์ตรวจจับเพื่อหลบการโจมตีจากแเทอี
“เจ้านั่นมันจะมาเหรอ ชอบทำอะไรตามใจไม่ค่อยสนใจพวกเราอยู่แล้ว” คอนซิวสร้างเข็มวายุพุ่งทะลวงหอกน้ำแข็งี่กำลังจะเข้ามาถึงตัว จากนั้นเขาก็กวาดมือไปรอบ ๆ สร้างดาบปัดป้องเวทมนตร์น้ำแข็งทั้งหมด
“แต่เราไม่มีทางเลือกแล้วนะคะ ท่านคอนซิวเองก็ไม่ได้เชี่ยวชาญการต่อสู้ระยะประชิดแถมอีกฝ่ายยังเป็นปลาตัวใหญ่อย่างจักรพรรดินีอีก”
“ก็ถูก การต่อสู้ระยะประชิดฉันอ่อนแอสุดในกลุ่มผู้บริหารแล้ว แม้แต่เจ้าโยนก็ยังมีทักษะสูงกว่าฉันอีก” แม้จะกล่าวเช่นนั้นแต่เขาก็ไม่ได้แสดงท่าีเกรงกลัวต่อแเทอีเลยแม้แต่น้อยและยังรับการโจมตีเหล่านั้นได้เรื่อย ๆ
“งั้นฉันจะไปตามเดี๋ยวนี้แหละ...” ขณะี่กำลังจะหันหลังวิ่งกลับเข้าป่า จู่ ๆ รอบ ๆ ก็มีกำแพงน้ำแข็งตั้งตระหง่านขวางทุกทิศทาง
“จะไปไหนล่ะ?” แเทอีเผยตัวออกมาให้เห็นตรง ๆ เพราะสามารถช่วยชาวเมืองออกไปได้หมดแล้ว
คอนซิวสูดหายใจเต็มปอด “อากาศแถวนี้ก็ดีอยู่หรอกแต่อีกเดี๋ยวก็จะมีแต่กลิ่นคาวเลือดแล้ว” เขาฉีดน้ำหอมไปทั่วตัวก่อนจะสร้างดาบวายุขึ้นรอบ ๆ
“สั่งการมาได้เลยครับท่านคอนซิว” แอนดี้ยืนอยู่แนวหน้ายอมใช้ทุกอย่างเพื่อปกป้องหัวหน้าของตนเอง
“เอ็มมี่ เธอขว้างระเบิดมานาไปทางี่พาซี่อยู่เลยก็ได้ เจ้านั่นคงจะรู้ตัวว่าเรากำลังลำบากแน่ ๆ”
“ค่ะ” เอ็มเมลินใช้เวทมนตร์ตรวจจับพร้อมกับคำนวณมุมตกกระทบเพื่อขว้างระเบิดมานาไปให้ถึงพาซี่
“ไม่รู้หรอกว่าจะทำอะไรแต่อย่าหวังเลย” แเทอีปิด้าบนด้วยน้ำแข็งอีกชั้นกลายเป็นลานประลองี่ต้องทำลายน้ำแข็งหนาหนึ่งเมตรไม่ก็ต้องล้มแเทอีให้ได้
“แบบนี้แย่แน่ ๆ ถ้าตอนนั้นเจ้าอาเธอร์กำจัดจักรพรรดินีได้ก็คงสบายไปแล้ว แต่ในเมื่อไม่เหลือทางเลือกเราก็คงต้องทุ่มสุดตัวเหมือนกัน” คอนซิวสั่งดาบวายุให้หมุนรวมกันเป็นพายุดาบขว้างใส่แเทอี
“[พิภพสะซังคะสะพรั่ง]” แเทอีใช้เพียงการกระดกนิ้วมือลดขอบเขตของพลังเพื่อแช่แข็งพายุดาบตรงหน้าเท่านั้น
“ปกตินั่นไม่ใช่เวทมนตร์แบบนั้นนี่ หรือข้อมูลของเราจะผิดพลาดกันนะ” คอนซิวสร้างพายุดาบอีกครั้งแต่คราวนี้เขาสร้างขึ้นมาพร้อมกันถึงสิบลูกและขว้างมันใส่จากทุกทิศทาง
แเทอีใช้พิภพสะซังคะสะพรั่งอีกครั้งแต่คราวนี้เธอกวาดนิ้วไปรอบ ๆ ตัวสร้างเป็นกำแพงน้ำแข็ง เมื่อพายุดาบเหล่านั้นมาสัมผัสมันก็จะถูกแช่แข็งทันี
จังหวะเดียวกันแอนดี้ก็ได้เข้ามาประชิดตัวพร้อมกับระเบิดมานาจำนวนมาก เขาขว้างมันในระยะประชิดไม่สนใจว่าตนเองจะโดนลูกหลงไปด้วยหรือไม่เพราะนี่เป็นวิธีี่จะสร้างบาดแผลให้กับแเทอีได้
“บ้าระห่ำใช้ได้เลยนี่” โล่น้ำแข็งของเธอถูกทำลายและได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยต่างกับแอนดี้ี่เกือบจะตายด้วยซ้ำ
ทันใดนั้นก็มีหอกวายุพุ่งทะลวงการป้องกันเข้าี่้าหลังเจาะเข้าผิวหนังของแเทอีได้สำเร็จ
“อะไรเนี่ย ไม่รู้สึกตัวเลยแฮะ” เธอยังยิ้มได้อยู่แต่จู่ ๆ การมองเห็นก็ย่ำแย่ลงมิหนำซ้ำยังมีอาการเวียนหัวและเหนื่อยล้าเข้ามาแทรกทำให้ประสาทสัมผัสตกต่ำลงอีก
“ฉันเชื่อใจนายนะแอนดี้” คอนซิวร่ายเวทมนตร์สารพัดเพื่อลดทอนกำลังของแเทอีบวกกับการใช้เวทมนตร์วายุโจมตีจากจุดบอดทุกครั้งี่มีโอกาส
จากบาดแผลเล็ก ๆ ก็เริ่มใหญ่ขึ้น ความเสียหายเพียงเล็กน้อยค่อย ๆ ทบรวมกันจนทำให้แเทอีกังวลใจ เป็นการต่อสู้ี่คอนซิวและเอ็มเมลินจะเป็นคนก่อกวนตลอดเวลาขณะี่แอนดี้จะเข้าประชิดเพื่อไม่ให้แเทอีมีจังหวะสวนกลับ
“เธอเริ่มอ่อนแรงแล้ว พยายามต่อไปล่ะแอนดี้”
พวกเขายังคงใช้แผนเดิมกระทำซ้ำ ๆ จนีโอน่าต้องเข้ามาแทรก เธอสร้างมือหินชกแอนดี้กระเด็นออกไปเพื่อหาจังหวะตั้งหลักอีกครั้ง
"หมดเวลาเล่นแล้วแเทอี"ีโอน่าสร้างโกเลมหินสองตัวประกบข้างและพุ่งใส่แอนดี้อีกครั้ง ระหว่างนั้นแเทอีี่ไม่มีคนเข้าหาจึงมีจังหวะรวบรวมสมาธิเพื่อปัดป้องเวทมนตร์ของคอนซิว
“โทษี ก็แค่อยากรู้ว่าไอ้พวกี่ก่อเรื่องวุ่นวายในอาณาจักรนอดมันจะเก่งสักแค่ไหน” แเทอีใช้พิภพสะซังคะสะพรั่งอีกครั้งโดยการสับมือลงตรงหน้าแช่แข็งทุกอย่างตามทิศทางี่มือหันไป
คอนซิวต้านมันไว้ได้แต่ก็ต้องใช้มานาจำนวนมากและยังเสียจังหวะร่ายมนตร์ดำไปด้วย แเทอีี่หลุดพ้นจากการลดวิสัยทัศน์และผลพ่วงจากมนตร์ดำทำให้กลับมามีสติเต็มร้อยอีกครั้ง
“หาจังหวะออกไปตามพาซี่ให้ได้ ฉันจะสร้างโอกาสนั้นให้เอง” คอนซิวเพ่งรวมมานาเป็นสองส่วน ส่วนแรกเปลี่ยนเป็นหอกวายุพุ่งทำลายกำแพงน้ำแข็งในขณะี่อีกส่วนสร้างโล่มานาเพื่อถ่วงเวลาแเทอีไว้
“ฝากด้วยนะคะ” เอ็มเมลินวิ่งหน้าตั้งไปยังกำแพงี่กำลังโดนเจาะทะลวง พอเห็นช่องเล็ก ๆ เธอก็ใช้ระเบิดมานาขว้างเข้าไปจึงเปิดช่องว่างกำแพงน้ำแข็งได้สำเร็จ เธอกระโดดผ่านรูนั้นไปได้ฉิวเฉียดเกือบโดนแเทอีแช่แข็งเสียแล้ว
“ตามไปจัดการเธอซะ” แเทอีสร้างแท่นน้ำแข็งต่อกันเป็นทางเดินให้ีโอน่าออกไปข้างนอก
“จะรับมือพวกเราสองคนได้เหรอครับ?” คอนซิวเอ่ยถามขณะี่เพ่งรวมมานาเตรียมพร้อมไปด้วย
“ผิดแล้ว ต้องบอกว่าพวกนายสองคนจะรับมือฉันได้หรือเปล่าต่างหาก” แเทอีกวาดมือไปข้างหน้าสร้างแท่งน้ำแข็งยิงใส่ แต่แี่มันจะเป็นแค่แท่งน้ำแข็งใหญ่ ๆ มันกลับแตกเป็นชิ้นเล็ก ๆ พุ่งใส่ราวกับกระสุนปืน
“มาหลบหลังฉัน” คอนซิวสร้างกำแพงวายุกันไว้สองชั้นเพื่อลดแรงปะทะตามด้วยโล่มานาเพื่อป้องกันกระสุนทั้งหมด
จังหวะเดียวกันแเทอีก็วิ่งตามเข้ามาพร้อมกับเสริมมานาี่มือฉกใส่โล่มานาี่เริ่มเปราะบางแตกในทันี มิหนำซ้ำเธอยังสร้างดาบน้ำแข็งฟันไปข้างหน้าหวังตัดร่างของคอนซิว
คอนซิวเพ่งรวมมานาสร้างโล่มานาอีกครั้งแต่แเทอีก็ยังบุกเข้ามาไม่มีเวลาให้พักทำให้เขาค่อย ๆ เสียมานาไปกับการตั้งรับมองไม่เห็นหนทางเอาชนะจักรพรรดินีได้เลย
“ท่านคอนซิว !” แอนดี้อ้อมไปดัก้าหลังหวังเล่นีเผลอซึ่งก็สามารถเจาะทะลวงเสริมกำลังและสร้างบาดแผลให้กับแเทอีได้ แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังตื้นเกินและยังโดนแเทอีหันมาเหวี่ยงดาบฟันอีก
“ระวังหน่อยสิ” คอนซิวขว้างดาบวายุใส่ในจังหวะี่แเทอีหันไปสนใจแอนดี้แต่แเทอีได้สร้างเสาน้ำแข็งดันตัวเองขึ้นไป้าบนหลบดาบของคอนซิวไปได้หวุดหวิด
“เป็นผู้บริหารจริงหรือเปล่าเนี่ย? ฝีมือดูไม่ต่างอะไรกับศิษย์คนอื่นเลย” แเทอียืนกอดอกมองลงมายังเบื้องล่าง แม้แอนดี้และคอนซิวจะช่วยกันสาดเวทมนตร์ใส่แต่มันก็ถูกป้องกันไว้ได้อย่างง่ายดาย
“ขอโทษละกันี่สู้ไม่ได้อย่างี่หวัง ถ้าอยากเจอของจริงก็ไปสู้กับพาซี่สิ”
“น่าสนใจ งั้นฉันจะขอจบศึกนี้ไว ๆ ก็แล้วกัน”
แเทอีกระโดดลงมาพร้อมกับใช้พิภพสะซังคะสะพรั่งแผ่ขยายดินแดนน้ำแข็งออกไปรอบ ๆ ตัว คอนซิวี่สังเกตเห็นจึงร่ายเสริมกำลังและสร้างโล่มานาป้องกันจากทุกทิศทางแต่ไม่ใช่กับแอนดี้ี่โดนแช่แข็งไปแล้ว
“อ้าว ๆ กลายเป็นการดวลหนึ่งต่อหนึ่งแล้วนะ” แเทอีใช้พิภพสะซังคะสะพรั่งด้วยการกวาดมือเป็นแนวนอนสร้างเป็นกำแพงน้ำแข็งี่แผ่ขยายไป้าหน้า
คอนซิวถอนหายใจเป็นครั้งสุดท้าย เขาเพ่งรวมมานาทั้งหมดเพื่อสร้างหอกวายุขว้างทะลุทะลวงพิภพสะซังคะสะพรั่งและพุ่งต่อไปหาแเทอี
“ต้องอย่างนั้นสิ [พิภพสะซังคะสะพรั่ง]” คราวนี้เธอกระทืบเท้าลงพื้นแช่แข็งรอบ ๆ และทุกครั้งี่ความเยือกเย็นนั้นไปถึง มันก็จะสร้างกำแพงน้ำแข็งผุดขึ้นมาตลอดเส้นทางกลายเป็นกำแพงี่ไม่อาจทำลายได้ แม้แต่มานาทั้งหมดของคอนซิวก็ยังพุ่งผ่านไปได้แค่ครึ่งทางเท่านั้น
สุดท้ายหนึ่งในผู้บริหารก็ถูกกำจัดด้วยพลังของจักรพรรดินีทุ่งสีขาว หลังจากนั้นเธอก็มุ่งหน้าตามีโอน่าเข้าไปในป่าทันี
ขณะเดียวกันโทลก็ได้ไล่ต้อนกูลูไปเรื่อย ๆ ด้วยวิชาดาบอันเหนือชั้น แม้เลเวลจะเท่ากันแต่ประสบการณ์การปะทะซึ่ง ๆ หน้าของโทลนั้นมีมากกว่า ต่อให้พวกผู้บริหารจะเคยสังหารผู้คนมามากเท่าไรแต่ก็ยังเียบไม่ได้กับทหารผ่านศึกี่สู้รบกับกองทัพมานับสิบปี
“เอนกัส !” กูลูตะโกนเรียกแต่ฝั่งนั้นก็มีพวกเคานต์กำลังรับมือกับเอนกัสอยู่
“หมดแรงแล้วหรือยังไงถึงได้เรียกคนช่วย?” โทลหมุนตัวฟาดดาบสีชาดรุนแรงถึงขนาดี่กูลูป้องกันไว้ไม่อยู่จนถูกผลักกระเด็นไปเลย
“เหอะ ถ้าตอนนั้นโดนประหารไปก็คงไม่ต้องมาลำบากแบบนี้หรอก” กูลูเปลี่ยนทั้งร่างให้เป็นมังกรขนาดเล็กแต่มันก็สามารถบินและพ่นลมหายใจมังกรได้เหมือนมังกรจริง ๆ
“ี่แท้ก็เก็บไพ่ตายไว้นี่เอง...” พูดไม่ทันขาดคำกูลูก็พ่นลมหายใจมังกรลงมาี่เมืองไม่สนใจคำสั่งของเจ้าสำนักอีกต่อไปแล้ว หากยังระวังเรื่องเมืองพวกเขาก็จะเป็นฝ่ายเสียเปรียบเสียเอง
โทลพุ่งไปรับลมหายใจมังกรไว้ด้วยการฟันสวนกลับเพื่อสลายพลังทำลายนั้นแต่ก็ไม่อาจปกป้องเมืองไว้ได้ทั้งหมดอยู่ดี
มันอยู่สูงเกินไป ถ้าอย่างนั้น โทลรีบมุ่งหน้าไปหากอนด้าเพื่อใช้เธอบินขึ้นไปหากูลู แม้จะต้องปล่อยให้เมืองโดนทำลายแต่ก็ไม่มีทางเลือกมากนัก
หลังจากช่วยกันกำจัดมังกรี่เป็นลูกสมุนของกูลูเสร็จ โทลก็ได้ขี่หลังกอนด้ามุ่งหน้าไปหากูลูี่อยู่เหนือเมืองเอลโฟเรีย
“ไปเลยกอนด้า !”
กอนด้าบินตรงไปหากูลูแต่อีกฝ่ายก็เห็นเช่นกันจึงพ่นลมหายใจมังกรใส่ เธอบินหลบไปมาเท่าี่ทำได้เพื่อเข้าไปให้ถึงตัวกูลูมากี่สุด จังหวะสุดท้ายเธอก็ได้บินข้ามหัวเพื่อทิ้งโทลลงไปหากูลู
“มาจบเรื่องนี้กันเถอะ” โทลพุ่งลงไปตามแรงโน้มถ่วงพร้อมกับเพ่งรวมมานาไว้ี่ดาบ ขณะเดียวกันกูลูี่สังเกตเห็นจึงพยายามีแต่ก็ได้กอนด้าเข้ามาจับขัดจังหวะได้พอดี
“จงไปชดใช้ความผิดของแกซะ !” โทลพุ่งทะลวงด้วยการแทงราวกับอุกกาบาตี่ตกลงมา แม้เกล็ดของมังกรจะทนทายาดแต่กูลูี่ไม่ใช่มังกรจริง ๆ มันจึงช่วยไม่ได้มากนัก มานาส่วนใหญ่ก็ใช้ไปกับการเปลี่ยนร่างจึงไม่เหลือไว้ใช้ป้องกันตัวเองเลย
แรงปะทะจากการพุ่งแทงของโทลได้ลากกูลูลงมายังพื้นอีกครั้งทำให้ทั้งเขาและศัตรูอยู่ในสภาพสะบักสะบอมทั้งคู่
“เวรเอ๊ย ! ถ้าท่านเจ้าสำนักไม่ห้ามเรื่องเมืองเราก็คงทำลายพวกมันให้หมด ๆ ไปแล้ว แล้วดูตอนนี้สิดูศิษย์ของท่านี่กำลังจะตายสิ” กูลูตะโกนดังลั่นระบายความในใจด้วยร่างี่โดนแทงเป็นรูกลางท้อง
“โวยวายให้พอใจเถอะ อีกแค่ไม่กี่อึดใจแกก็ตายแล้ว” โทลหยิบดาบและยันตัวลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ร่างกายของเขาได้รับความเสียหายหนักจากการตกจากี่สูงจึงต้องใช้ดาบปักพื้นประคองตัวไว้
“ไอ้เวรพาซี่ก็ด้วยถ้าแกออกมาช่วยทุกอย่างมันก็จบแล้ว...” แรงของเขาค่อย ๆ ตกลงจนยืนไม่อยู่ สุดท้ายก็ตายลงด้วยพิษบาดแผลฉกรรจ์ตรงท้อง
ี่ประตูสุดท้ายก็ไม่ต่างอะไรกับคอนซิวี่ต้องเผชิญหน้ากับแเทอี ราห์ยังคงใช้ลูกไม้เดิมี่เคยใช้กับโฟลเพื่อปิดบังตัวตนและเข้าประชิดตัวในทันี
“มีดีแค่นั้นจริง ๆ สินะ คิดว่าข้าไม่เห็นหรือว่าเจ้าใช้แส้ทำอะไร?” ชาร์ลอทยังคงหลับตาสู้ไปด้วยทำให้ราห์ต้องใช้เทคนิคสะบัดแส้รบกวนการตรวจจับมานา
ราห์หัวเราะและฝืนยิ้มทำเหมือนไม่มีอะไร “หูตาไวจริง ๆ นะครับ แต่ถึงผมอยากจะยอมแพ้และถอยท่านก็คงจะไม่ปล่อยไปแน่ ๆ ดังนั้นผมจึงไม่มีทางเลือกแล้วเหมือนกัน”
ราห์สะบัดแส้อย่างต่อเนื่องและเมื่อได้จังหวะเขาก็จะเข้าประชิดตัวทันี
“คิดว่ายังใช้ได้อยู่อีกหรือ?” ชาร์ลอทสร้างคลื่นวายุวนรอบตัวกลายเป็นเกราะป้องกันี่ไม่สนว่าอีกฝ่ายจะมาจากทางไหน
คราวนี้ชาร์ลอทบินลงมาในระดับเดียวกับราห์เหมือนเป็นการท้าทายว่าต่อให้อยู่ใกล้ก็ไม่อาจทำอะไรได้อยู่ดี
“เป็นของี่แปลกดีนะ แส้ี่สะบัดจะกระจายมานาออกมาปะปนไปทั่วทำให้ใช้ตรวจจับลำบาก ขณะเดียวกันนายก็ใช้เครื่องเล่นเสียงวางไว้ี่เดิมเพื่อหลอกหูของศัตรู ถ้าคนี่พึ่งเคยเจอครั้งแรกก็คงโดนเล่นงานแน่ ๆ”
ราห์หัวเราะเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเพ่งรวมมานาทั้งหมดรวมถึงใช้ดวงตาเียมอีกครั้ง
ขอแค่นิดเดียวเท่านั้น ถ้าเธอโดนความรู้สึก้าลบก็จะเป็นชัยชนะของเรา
เปลวเพลิงลุกโชนสูงเฉียดฟ้าค่อย ๆ กระจายตัวกลายเป็นหอกเพลิงนับร้อยเล็งไปหาชาร์ลอท
“อลังการงานสร้างเหมือนกันนะเนี่ย เห็นีข้าก็ต้องทำบ้างเหมือนกัน” ชาร์ลอทกวาดมือจากสองฝั่งนำพาพายุลูกใหญ่ี่ใหญ่พอจะพังเมืองได้เข้ามาอยู่ข้างกาย จากนั้นมันก็พัดรวมกันเป็นพายุลูกเดียวเสมือนสว่านขนาดยักษ์ี่ลอยอยู่เหนือหัว
สว่านวายุพุ่งใส่ราห์ี่กำลังตั้งสมาธิควบคุมหอกเพลิง เมื่อทั้งสองเวทมนตร์ปะทะกันมันก็ทำให้เกิดเศษลูกไฟกระเด็นไปทั่วเหมือนกำลังจุดพลุฉลองปีใหม่ แต่สุดท้ายหอกเพลิงของราห์ก็หมดสิ้นพลังในขณะี่สว่านวายุยังหมุนวนอย่างบ้าคลั่งอยู่
“ไม่น่ามาเลยแฮะ” นั่นคือคำพูดสุดท้ายก่อนี่สว่านวายุจะปั่นร่างกายของเขาตายในทันีรวมถึงอาร์โนี่หลบอยู่้าหลังก็โดนไปด้วยเช่นกัน
และแล้วผู้บริหารทั้งสามคนก็ถูกกำจัดไปพร้อม ๆ กับมือขวาของตน เหลือเพียงแค่พาซี่และเอ็มเมลินี่กำลังวิ่งไปขอความช่วยเหลือเท่านั้น
“ท่านพาซี่ !” ระหว่างี่เธอกำลังมุ่งหน้าไปหาพาซี่ก็ดันโดนีโอน่าดักหน้าเสียก่อนดัน
“จะีไปไหน?” โกเลมหินทั้งสองกระโดดจู่โจมจากทั้ง้าหน้าและ้าหลังแต่เอ็มเมลินก็วิเคราะห์มุมโจมตีแล้วหลบไปได้ทันท่วงี
“ท่านพาซี่ !” เป้าหมายเดียวของเธอก็คือการมุ่งหน้าไปหาพาซี่ให้ไวี่สุดแต่โชคชะตากลับไม่เป็นเช่นนั้นเพราะแเทอีก็ได้ตามมาสมทบและช่วยกันดักจนไม่เหลือทางีอีกแล้ว
“ดูเหมือนทางอื่นก็น่าจะจัดการเรียบร้อยแล้ว แบบนี้เราก็จะได้ไปพักผ่อนจริง ๆ แล้วสินะ” แเทอียืนเอามือเท้าเอวยิ้มแป้นก่อนจะกวาดมือขว้างกระสุนน้ำแข็งใส่เอ็มเมลิน
“เอ็มมี่...” เสียงเบาริบหรี่ดังมาจาก้าหลัง พอพวกเธอหันไปมองกลับไม่เห็นใครจึงหันกลับมาหาเอ็มเมลินอีกครั้ง
“อย่าบอกนะว่าเจ้านั่นคือผู้บริหารพาซี่?” แเทอีขมวดคิ้วมองดูชายหนุ่มท่าทางเฉื่อยชาราวกับคนี่พึ่งโดนปลุก
“น่าจะใช่นะคะ...” เพียงพริบตาเดียวก็มีเวทมนตร์พุ่งเข้าี่หน้าของีโอน่าถึงแม้จะป้องกันไว้ได้ทันแต่มันก็รุนแรงถึงขนาดทำให้เธอกระเด็นไปเลย
“ไปหาี่ซ่อนซะเอ็มมี่”
“ขอบคุณค่ะท่านพาซี่”
ระหว่างนั้นแเทอีก็ได้พาีโอน่าีกลับไปี่เมืองพอดี
“เมื่อกี้มันเวทมนตร์อะไร? แม้แต่เรายังมองไม่ทันเลยเหรอ” จักรพรรดินีผู้ี่เคยอยู่ในสนามรบมาทั้งชีวิตกลับกำลังสั่นกลัวจนเลือกี่จะีออกมาแ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??