เรื่อง STARCIN อุบัติมหาสงครามสตาร์คิน (อ่านฟรีจนจบ)(มี EBOOK)

“ท่านมิโกะคงเคยเห็นผู้ก่อตั้งสินะ อายุของท่านคงสามร้อยปี๳ึ้๲ไปแน่ ๆ แต่๿ำไ๬ยังเอาชนะชายแก่ ๆ อายุไม่ถึงร้อยปีไม่ได้ล่ะ?” ความร้อนของเวทมนตร์ของมิโกะส่งผลให้แขนของโยฮันโดนเผาไปหนึ่งข้างเพราะต้านพลังทำลายไว้

“ข้ามาถึงทางตันแล้ว ไม่ว่าจะฝึกเท่าไรก็ไม่สามารถเพิ่มพลังได้มากกว่านี้แล้ว” มิโกะเองก็อยู่ในสภาพไม่สู้ดีนักแค่ฝืนยืนก็ยังยากลำบากแล้ว

“เหอะ ผมเองก็เหมือนกัน สุดท้ายทุกสิ่งก็มีข้อจำกัดของมัน ไม่ว่าจะเป็นอายุขัย กรรมพันธุ์ มานาและพรสวรรค์ ท่านรู้หรือเปล่าว่าผมเจอคนที่ไปได้ไกลกว่าผมแล้ว”

“หมายถึงเจ้าพาซี่สินะ”

“ครับ ตอนนี้เจ้านั่นได้แซงหน้าผมไปแล้วและพลังยังเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนรู้สึกน้อยใจอยู่เหมือนกัน” โยฮันลดการป้องกันลงเพราะต่างคนต่างก็ไม่เหลืออะไรให้งัดออกมาแล้ว

“ช่างน่าเวทนาเสียจริง แล้วเจ้านั่นจะไปถึงระดับจอมมารได้หรือไม่?”

โยฮันยิ้มแก้มปริออกมาทันทีที่ได้ยินคำถามเหมือนรอฟังคำนี้มาตลอด “ผมคิดว่าไปถึงแน่นอน ถึงจะยังไม่ใช่ตอนนี้แต่อีกไม่เกินสี่ปีพาซี่จะก้าว๳ึ้๲ไปเป็นจอมมารอีกหนึ่งตนแน่นอน”

“ก็อาจจะถ้าไม่ตายไปเสียก่อน”

พาซี่ได้เข้ามายังเมืองเอลโฟเรียที่แคทเทอรีนรอตั้งรับอยู่ เขากวาดสายตามองวิเคราะห์สถานการณ์ทั้งหมดในทันที

“ผู้บริหารพาซี่ ตอนนี้พรรคพวกของแกตายหมดแล้วเพราะฉะนั้นฉันจะให้โอกาสนายยอมแพ้...” พูดไม่ทันขาดพาซี่ก็ยิงเวทมนตร์ใส่เสียก่อน ถ้าไม่ได้โล่มานาที่สร้างไว้ล่วงหน้าก็คงจะทะลุหัวใจไปแล้ว

“คงจะเจรจาไม่ไหวสินะ” แคทเทอรีนฟันมือลงตรงหน้าสร้างใบดาบน้ำแข็งพุ่งทะลวงไปหาพาซี่แต่มันกลับถูกทำลายในพริบตา

จังหวะเดียวกันพาซี่ก็ได้เข้ามาประชิดตัวและยกมีดแทงทำให้แคทเทอรีนต้องสร้างเกราะน้ำแข็งห่อหุ้มตัว แต่พาซี่ตรงหน้ากลับเป็นแค่ร่างปลอมในขณะที่ตัวจริงเข้ามาทางด้านหลังหวังสะบั้นคอในครั้งเดียว

“ระวังหลัง !” ยังโชคดีที่ทีโอน่าระวังหลังให้ด้วยการใช้โกเลมหินคอยปกปักอารักขาแต่ในจังหวะที่เธอกำลังสนใจพาซี่ที่อยู่ด้านหลังแคทเทอรีนจู่ ๆ ก็มีเวทมนตร์วายุพุ่งทะลวงเสริมกำลังเข้ามา ถ้าเธอไม่เบี่ยงตัวหลบมันก็คงพุ่งทะลุหัวใจไปแล้ว

ทุกวินาทีที่พวกเธอรอดมาได้ฉิวเฉียดมันก็เป็นโอกาสให้พาซี่ไล่ต้อนไปเรื่อย ๆ โดยที่ยังไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนเลยด้วยซ้ำ พอจะสวนกลับตรงหน้าก็เป็นแค่ร่างปลอมทำให้เสียสมาธิจนโดนลอบโจมตีจากทางอื่น

“มาใกล้ ๆ หน่อยทีโอน่า”

ทั้งสองหันหลังชนกันแล้วมองหาการเคลื่อนไหวของพาซี่แม้จะเป็นแค่ความหวังแต่ก็ยังดีกว่ารอเฉย ๆ

“[พิภพสะซังคะสะพรั่ง]” แคทเทอรีนกระทืบเท้าสร้างดินแดนน้ำแข็งกลืนกินรัศมีไปกว่าหนึ่งกิโลเมตร

“ตรวจจับหาไม่เจอเลย” ทีโอน่าเพ่งหาจนตาแดงแต่ก็ไม่อาจตามหาตัวพาซี่ได้เลย

ทันใดนั้นก็มีกำแพงไฟพุ่งขึ้นรอบ ๆ ค่อย ๆ ละลายดินแดนน้ำแข็งของแคทเทอรีนและไหลมารวมกันเป็นพายุเพลิงสูงจนคนจากประตูอื่นยังสังเกตเห็น

“มันใช้เวทมนตร์อะไรได้บ้างเนี่ย?”

พอมองไปข้าง ๆ ก็จะมีพายุเพลิงเพิ่มขึ้นมาอีกและกว่าจะรู้ตัวมันก็มีมากถึงแปดลูกที่ค่อย ๆ บีบพื้นที่ของแคทเทอรีน

“อยากวัดมานาก็มาสิวะ [พิภพสะซังคะสะพรั่ง]” แคทเทอรีนกระทืบเท้าใช้เวทมนตร์น้ำแข็งประชันกับพายุเพลิงเหล่านั้น พอดับมันได้หนึ่งลูกมันก็มีโผล่มาเพิ่มอีกไม่รู้จบ

“ชักช้าจริง ๆ” ชาร์ลอทใช้พายุของตนเองรวบพายุเพลิงทั้งหมดเป็นลูกเดียวแล้วบีบมันด้วยเวทมนตร์วายุจนสลายพายุเพลิงได้

แต่จู่ ๆ ก็มีคลื่นน้ำยักษ์เหมือนสึนามิพัดเข้าหาเมือง คลื่นน้ำนั้นสูงถึงห้าสิบเมตรและมีมวลพลังมหาศาลพอให้ถล่มทั้งเมืองได้เลย

“เหลือพวกมันอยู่กี่คนเนี่ย? ตอนแรกก็เวทมนตร์เพลิงแล้วก็เวทมนตร์วารีแถมทั้งสองยังต้องเป็นเลเวลแปด๳ึ้๲ไปถึงจะทำได้ถึงขนาดนี้” ชาร์ลอทฟันดาบวายุผ่าคลื่นน้ำออกเป็นสองส่วน แต่ก็ยังไม่พอเธอจึงกระหน่ำฟันจนแรงปะทะของคลื่นเบาลงก่อนจะใช้กำแพงวายุผลักมันกลับไป

“มันคือฝีมือของผู้บริหารพาซี่ เขาคือคนที่จะได้สืบทอดตำแหน่งเจ้าสำนักมนตร์ดำคนต่อไป” ทีโอน่าสร้างโกเลมเพิ่มเป็นห้าตัวเตรียมปะทะทุกทิศทาง

ต่อจากคลื่นน้ำก็มีแผ่นดินไหวรอบ ๆ ไม่นานนักพื้นที่ยืนอยู่ก็ยุบเป็นหลุมเกือบลากพวกเขาลงไปข้างล่างเสียแล้ว พอแผ่นดินตรงนั้นแยกออกมันก็ไปดันออกรอบ ๆ กลายเป็นกำแพงสูงปิดรอบพวกเธอไปด้วย

“นี่มันใช้ได้ทุกเวทมนตร์เลยหรือยังไงเนี่ย?” แคทเทอรีนสร้างแท่นน้ำแข็งแล้ววิ่งต่อ ๆ กัน๳ึ้๲ไปด้านบนแต่วินาทีที่ขึ้นมามันก็มีมีดวายุตัดผ่านด้านบนทำเอาหัวเกือบขาดเสียแล้ว

“หาตัวมันเจอหรือยัง?” แคทเทอรีนคอยระวังหลังระหว่างที่ทีโอน่ากำลังใช้เวทมนตร์ตรวจจับตามหาพาซี่

“ข้าเห็นแต่ร่างปลอมของมัน” ชาร์ลอทเอ่ยขึ้นมาหลังจากบิน๳ึ้๲ไปดูจากที่สูงมาแล้ว

“ทางไหนล่ะ?”

“ตรงประตูทางเข้าเมืองนั่นแหละ”

เมื่อแคทเทอรีนได้ยินเช่นนั้นเธอก็ฟันมือลงสร้างเส้นทางน้ำแข็งพุ่งไปที่ประตูเมืองทันที

“เป็นตัวปลอมแท้ ๆ แต่กลับแข็งแกร่งขนาดนี้” เวทมนตร์น้ำแข็งของแคทเทอรีนโดนสกัดไว้ได้ด้วยการฟาดปะทะของมีดสั้นที่เคลือบมานา

จากนั้นร่างปลอมของพาซี่ก็ได้กระโจนเข้ามาหาถึงที่พร้อมกับยิงกระสุนเพลิงออกมา ไม่ใช่แค่นั้นเพราะกระสุนเพลิงเป็นลูกไม้หลอกตาเพื่อให้มีเวลารวมมานาเป็นแท่งหินจำนวนมากพุ่งตามไปติด ๆ

“ฝากจัดการด้วยล่ะ”

“รู้แล้วน่า” ทีโอน่าเองก็สร้างแท่งหินยิงสวนกลับไปเช่นกันทำให้แคทเทอรีนมีเวลาเตรียมมานาและเล็งเป้า เมื่อเห็นโอกาสเธอก็ขว้างหอกน้ำแข็งพุ่งตรงไปหาร่างปลอมทันที

หอกน้ำแข็งได้ปักเข้ากลางอกกำจัดร่างปลอมไปได้หนึ่งร่างแต่ในระหว่างนั้นก็มีพายุลูกใหม่พัดเข้าหาจากด้านบน ชาร์ลอทสังเกตเห็นจึงสร้างพายุของตนเองหักล้างมันได้แต่ข้างบนนั้นกลับมีหินแหลมร่วงลงมาราวกับ-่าฝน

ทีโอน่าปิดด้านบนด้วยการสร้างโดมหินจากนั้นก็เปิดช่องทางหนีไปอีกทางแต่อีกด้านดันมีร่างปลอมพาซี่ดักรออยู่แล้ว เมื่อเข้ามาในระยะเขาก็กางเสาเพลิงปิดเส้นทางและยังค่อย ๆ ดันเสาเพลิงเข้าหาอีกด้วย

“ฉันเอง” แคทเทอรีนยกมือชูไปด้านหน้าสร้างกำแพงน้ำแข็งปะทะกับเสาเพลิง

ขณะที่กำลังวัดพลังความร้อนและความเย็นจู่ ๆ ก็มีแท่งหินพุ่งทะลุเข้ามา ถึงมันจะไปไม่ถึงตัวแคทเทอรีนแต่แท่งหินกลับมีระเบิดมานาติดไว้และมันก็ระเบิดใส่พวกแคทเทอรีน

“๳ึ้๲ไปด้านบนกันเถอะ” กำแพงหินของทีโอน่าป้องกันไว้ได้ทันและพวกเธอสามคนก็พากันวิ่งผ่านแท่นน้ำแข็ง๳ึ้๲ไปด้านบนเพื่อมองหาเป้าหมายต่อ

“น่ารำคาญฉิบหายเลยเว้ย !” ชาร์ลอทยกมือขึ้นเหนือหัวพร้อมกับเตรียมมานามหาศาลถึงขนาดสร้างความแปรปรวนบนท้องฟ้า

“[มหาวาตะลิน...” ชาร์ลอทโดนขัดจังหวะก่อนจะได้ร่ายเวทมนตร์ คมมีดวายุพุ่งเข้ามาตรงคอของเธอทำให้ต้องเปลี่ยนมาสร้างโล่มานาป้องกันแทน

“การจะลอบโจมตีพวกเลเวลเก้าไม่ใช่เรื่องง่ายเลยแฮะ” พาซี่ปรากฏตัวตรงหน้าของพวกเขา จากนั้นเขาก็ยกพื้นดินขึ้นสูงเหมือนลานประลองลอยฟ้า

“ในที่สุดก็โผล่หัวออกมาสักที” แคทเทอรีนยิ้มและกัดฟันไปด้วยเหมือนกำลังลังเลว่าตนเองจะเอาชนะศัตรูได้หรือไม่

“จะทำอะไรก็ต้องรอบคอบสิ อย่างเช่นตอนนี้” พาซี่กระโจนเข้าใส่ด้วยตนเอง เขาใช้มีดสั้นในมือตวัดฟันทำให้แคทเทอรีนต้องสร้างกำแพงน้ำแข็งป้องกันไว้

จังหวะเดียวกันทีโอน่าก็ได้ใช้หมัดยักษ์ทุบลงตรงหน้าแต่พาซี่ดันหายไปแล้ว ทันใดนั้นก็มีคมมีดวายุพุ่งมาจากด้านข้างเล็งไปที่คอของทีโอน่าแต่ชาร์ลอทก็ฟาดกลับด้วยดาบวายุ

“ตามเจ้านั่นให้ทันสิ ถ้าลองเพ่งสมาธิจริง ๆ ก็จะเห็นการเคลื่อนไหวราง ๆ อยู่” ชาร์ลอทกลอกตามองไปรอบ ๆ ตามการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของพาซี่

พอทีโอน่าได้ยินเช่นนั้นเธอจึงพยายามเพ่งสมาธิเช่นกัน สิ่งที่เธอเห็นก็คือพาซี่ที่กำลังเปลี่ยนตำแหน่งไปเรื่อย ๆ แต่สายตาปกติกลับมองไม่เห็นเลย

“มันคือบดบังทัศนวิสัย เจ้านั่นใช้มันในจังหวะที่เคลื่อนไหวทำให้สายตามองไปทางไหนก็ไม่เห็น แต่ถ้าใช้ตรวจจับก็จะมองเห็นการเคลื่อนไหวได้ ต้องใช้แค่ตรวจจับมองให้อารมณ์เหมือนตอนเจอเจ้าคนเมื่อกี้นี้เลย” ชาร์ลอทยิงกระสุนวายุดักการเคลื่อนไหวของพาซี่แม้มันจะโดนปัดป้องออกไปได้อย่างง่ายดายแต่ก็ได้เห็นหนทางเอาชนะ

“ถ้างั้นฝากพวกเธอสองคนหาตำแหน่งของมันด้วยล่ะ ถ้าระบุได้ชัดเจนฉันจะได้จัดการมันซะ” แคทเทอรีนยกมือเตรียมมานาไว้ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

พาซี่ที่เคลื่อนไหวไปรอบ ๆ คอยสาดเวทมนตร์นานาชนิดใส่ บางครั้งก็เป็นบอลเพลิง บางครั้งก็เป็นสายลมตัดเฉือน บางครั้งก็เป็นแค่ระเบิดมานา เมื่อจับจังหวะได้ทีโอน่าก็ได้สร้างกำแพงหินปิดพื้นที่ให้แคทเทอรีนใช้พิภพสะซังคะสะพรั่ง

เมื่อเวทมนตร์น้ำแข็งพุ่งออกไปแช่แข็งทุกอย่างในเส้นทางพาซี่ก็ได้เข้ามาด้านหลังเหวี่ยงมีดฟันทะลุเสริมกำลังเกือบตัดคอของแคทเทอรีนได้

“เมื่อกี้อยู่ตรงนั้นนี่แต่๿ำไ๬ถึงไวขนาดนี้” ทีโอน่าใช้โกเลมสกัดพาซี่และพยายามจะจับตัวไว้แต่ก็ยังช้าเกินไปอยู่ดี

“ช่วยกันระวังหลังใช้ได้เลยนะเนี่ย สงสัยคงต้องเปลี่ยนแผนสักหน่อย” คราวนี้พาซี่วิ่งเข้าหาตรง ๆ ต่อให้โดนเวทมนตร์น้ำแข็งเล็งอยู่ก็ตาม วินาทีที่แคทเทอรีนใช้พิภพสะซังคะสะพรั่งพาซี่ก็ได้เข้ามาถึงตัวแล้วงัดแขนของเธอ๳ึ้๲ไปด้านบนแทน

พาซี่ง้างแขนใช้มีดแทงไปที่คอของแคทเทอรีนแต่ทีโอน่าก็ใช้มือยักษ์ป้องกันไว้ได้ จังหวะเดียวกันพาซี่ก็แทรกตัวผ่านแคทเทอรีนเข้าไปหาทีโอน่าเพื่อหมุนตัวเตะ ไม่เพียงแค่นั้นเขายังใช้เวทมนตร์ปฐพียกพื้นที่แคทเทอรีนยืนอยู่ให้สูงขึ้นมาเล็กน้อยแล้วจับขาเหวี่ยงใส่ชาร์ลอท

พวกเธอทั้งสามไม่สามารถตามการเคลื่อนไหวของพาซี่ได้ทันทำได้แค่คอยป้องกันจุดตายเท่านั้น ขณะที่ทั้งสามกำลังเสียหลักพาซี่ก็ได้เข้าประชิดอีกครั้งและสร้างคมมีดวายุฟันทั้งสามคนพร้อม ๆ กัน

ชาร์ลอทตั้งหลักได้ก่อนใครจึงสร้างกำแพงวายุป้องกันไว้และขว้างหอกวายุสวนกลับทันที การโจมตีของชาร์ลอทช่วยถ่วงเวลาไว้ได้ทำให้แคทเทอรีนมีเวลาเพ่งรวมมานาเพื่อใช้พิภพสะซังคะสะพรั่งใส่พาซี่

“ทีโอน่าเธอเพ่งมานาไปที่การป้องกันก็พอ” แคทเทอรีนรู้ตัวว่าเวทมนตร์น้ำแข็งที่ใช้ไปไม่โดนตัวศัตรูแน่นอน เธอลุกขึ้นยืนและสับมือสร้างเส้นทางน้ำแข็งปักลงยาวไปถึงเมือง

“ข้าจะร่วมมือแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว” ชาร์ลอทขยายร่างให้เท่ากับมนุษย์ปกติพร้อมกับเสริมร่างกายด้วยมานาจำนวนมาก

“อะไรก็ได้ขอแค่รอดไปให้ได้ก่อนเถอะ” แคทเทอรีนสร้างชุดเกราะน้ำแข็งและยังเสริมกำลังเพิ่มเข้าไปอีก

พาซี่พุ่งเข้ามาตรงหน้าพร้อมกับเหวี่ยงคมมีดวายุใส่แต่แคทเทอรีนเลือกที่จะรับมันไว้ตรง ๆ ด้วยกำแพงน้ำแข็ง จากนั้นเธอก็ชกสวนกลับไปถึงจะพลาดในหมัดแรกแต่เธอก็ยังรัวหมัดเข้าไปไม่หยุดยั้ง

เพียงแค่เสี้ยววินาทีที่หมัดของแคทเทอรีนได้ปะทะกับหน้าของพาซี่ เขาก็เอี่ยวตัวไปตามแรงปะทะแล้วหมุนตัวเตะด้วยส้นเท้า แคทเทอรีนโดนสั้นเท้าเตะเข้าที่คางเต็มแรงแต่ในจังหวะเดียวกันชาร์ลอทก็ได้ลอบเข้าด้านหลังฟันด้วยดาบวายุ

พาซี่กระโดดดีดตัว๳ึ้๲ไปด้านบนหลบการฟาดฟันของชาร์ลอท แต่เธอก็ยังบินตามขึ้นมาและขว้างหอกวายุใส่สร้างจังหวะให้แคทเทอรีนอีกครั้ง

ช่วงวินาทีที่ทั้งสองเพ่งสมาธิไปที่พาซี่มันจึงเป็นช่องว่างให้โดนจู่โจมจากด้านอื่นได้เช่นกันซึ่งพาซี่ก็คิดไว้แล้วจึงเตรียมระเบิดมานาไว้บนพื้นตั้งแต่แรก แต่ทีโอน่าได้สร้างกำแพงหินหลายชั้นกดทับระเบิดมานาไว้ทำให้แผนของพาซี่ล้มเหลว

“ใช้ได้เลย” พาซี่ใช้เวทมนตร์วายุผลักตัวเองเคลื่อนไหวไปรอบ ๆ ราวกับนกที่บินอยู่บนท้องฟ้า เขาสามารถหลบการโจมตีของทั้งสองคนได้ไม่ยากนักและสวนกลับด้วยฝนหิน

“จะหนีไปถึงไหนวะ!” ชาร์ลอทสร้างพายุหมุนกวาดฝนหิน๳ึ้๲ไปบนท้องฟ้าและควบคุมมันให้พุ่งไปหาพาซี่แทน

“อย่างนั้นแหละ” แคทเทอรีนยกมือเล็งไปที่พายุหมุนและใช้พิภพสะซังคะสะพรั่งแช่แข็งพายุทั้งลูกไปพร้อม ๆ กับพาซี่

แต่จู่ ๆ น้ำแข็งก็แตกกระจายเหมือนระเบิดจากด้านในเผยให้เห็นพาซี่ที่กำลังเตรียมมานาก้อนใหญ่อยู่ ไม่นานนักเขาก็สร้างบอลเพลิงลูกใหญ่ทุ่มลงมายังเบื้องล่างราวกับดวงอาทิตย์กำลังร่วงหล่น

“มันจะร้อนสักแค่ไหนวะ!” แคทเทอรีนชูมือสร้างกำแพงน้ำแข็งดันกับบอลเพลิงไว้แต่จังหวะนั้นพาซี่ก็ได้เข้ามาประชิดตัวพอดี

พาซี่เหวี่ยงมีดสั้นแทงไปที่คอแต่ทีโอน่ากลับป้องกันไว้ได้ด้วยมือหินและยังคว้าแขนของเขาไว้ได้อีกต่างหาก ชาร์ลอทไม่รอช้าใช้จังหวะที่พาซี่หยุดนิ่งจู่โจมด้วยกระสุนวายุตามด้วยคมมีดวายุซ้ำเข้าไปอีก

“จังหวะการใช้เวทมนตร์เข้ากันดีจนน่าแปลกใจเลยนะ” พาซี่หลบไปด้านหลังแคทเทอรีนใช้เธอเป็นโล่กำบังก่อนจะยกพื้นขึ้นสูงและสร้างหลังคาหินบีบทีโอน่าจนต้องปล่อยมือเขาไป

แคทเทอรีนกระทืบเท้าสร้างดินแดนน้ำแข็งในระยะประชิดแต่พาซี่ก็สร้างโล่มานาเป็นลูกบอลและหลบอยู่ในนั้น แรงปะทะของเวทมนตร์น้ำแข็งทำให้พาซี่กระเด็นออกไปจนเกือบตกจากลานประลองลอยฟ้า

ชาร์ลอทยิงกระสุนวายุใส่เพื่อผลักให้พาซี่ตกลงไปด้านล่างแต่เธอก็รู้ดีว่ามันยังไม่พอ ระหว่างที่กระสุนวายุกำลังถ่วงเวลาเธอก็ได้เตรียมมานาใหญ่อีกครั้ง

“ช่าง๮ั๥เ๬ื๵๹ไปแล้วกัน ถ้ามัวแต่ระแวงลูกหลงก็คงทำอะไรมันไม่ได้แล้ว” มานาก้อนใหญ่เปลี่ยนเป็นพายุหมุนก่อนจะค่อย ๆ หมุนเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนกับสว่าน

“รู้แล้วน่า !” แคทเทอรีนย่อขาลงเตรียมวิ่ง เมื่อพายุสว่านของชาร์ลอทปล่อยออกมาแคทเทอรีนก็วิ่งตามไปติด ๆ

พาซี่เงยหน้ามองอย่างห้าวหาญขณะที่มีดสั้นของเขากำลังรวมมานาไปด้วย “ไม่ได้เจองานหนักแบบนี้มานานแล้วเหมือนกัน” เขาปักมีดลงพื้นยกจุดที่ตัวเองยืนอยู่๳ึ้๲ไปข้างบนทำให้หลบรัศมีของพายุพ้นแต่ฐานยืนก็พังไปด้วยเช่นกัน

พาซี่ยกมีดขึ้นเตรียมฟันไปข้างหน้าในจังหวะที่พุ่งลงพื้นแต่ตรงนั้นกลับมีแคทเทอรีนดักรออยู่

“[พิภพสะซังคะสะพรั่ง]” แคทเทอรีนปรบมือโดยให้ปลายนิ้วชี้ไปหาพาซี่เพื่อสร้างคลื่นความเย็นที่แช่แข็งแม้กระทั่งอากาศตรงหน้า

เพียงพริบตาเดียวก็มีน้ำแข็งก้อนยักษ์ตั้งตระหง่านอยู่บนลานประลองสูงเกือบหนึ่งร้อยเมตรและมันก็ร่วงลงมายังเมืองข้างล่าง

“สำเร็จไหม?” พวกเธอกวาดสายตามองหาร่างของพาซี่แต่ชั่วพริบตาเขาก็ลอบเข้ามาด้านหลังทีโอน่าและแทงเข้าท้องไปหนึ่งแผล

“เสริมการป้องกันจุดตายซะเยอะเลยนะแต่ส่วนอื่นกลับบอบบางเหมือนกายเนื้อเปล่า ๆ” พาซี่หายไปจากสายตาอีกครั้งทิ้งแผลฉกรรจ์ไว้กับทีโอน่า

“มันยังรอดมาได้อีกแฮะ” แคทเทอรีนเสริมการป้องกันเพิ่มทันทีที่เห็นแผลของทีโอน่า

“อีกนานไหมกว่าที่คนอื่นจะอพยพออกไปหมด? ข้าชักจะเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ” ชาร์ลอทใช้ตรวจจับมองหาพาซี่อีกครั้งแต่คราวนี้กลับไม่พบอะไรเลย

“หาไปเถอะ” เสียงของพาซี่ดังข้าง ๆ มาพร้อมกับแท่งหินบีบอัดตัวชาร์ลอทไว้ จากนั้นก็ง้างแขนฟันคมมีดวายุใส่เต็ม ๆ แต่ทีโอน่าก็ยังช่วยป้องกันไว้ได้แม้ตนเองจะมีแผลฉกรรจ์ก็ตาม

แคทเทอรีนกระโดดถีบขาคู่ส่งพาซี่กระเด็นออกไปและเมื่อตั้งหลักได้เธอก็ปรบมือสร้างเสาน้ำแข็งพุ่งปะทะกับพาซี่

“ช่วยส่งแรงหน่อย” ชาร์ลอทกระโดดไปด้านหน้าให้ทีโอน่าสร้างกำปั้นยักษ์เหวี่ยงเธอไปหาพาซี่ เมื่อเข้าไปใกล้มากพอเธอก็สร้างพายุสว่านพุ่งจู่โจมและต่อด้วยการเสริมแรงที่มือเพื่อสร้างดาบวายุฟันไปอีกด้านเพื่อดักทางหนี

แคทเทอรีนวิ่งตามมาประกบอีกฝั่งแล้วสร้างกำแพงน้ำแข็งปิดล้อมอีกชั้นไม่ให้พาซี่หนีไปไหนได้อีกแต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอ พาซี่สร้างเสาเพลิงรวมกับเวทมนตร์วายุปกคลุมบริเวณนั้นทั้งหมดและใช้เวทมนตร์ปฐพีกับเวทมนตร์วารีห่อหุ้มตัวเองไว้เพื่อลดแรงปะทะและความร้อน

“ใส่เข้าไปอีก เจ้านั่นมันเป็นเป้านิ่งแล้ว” ทั้งชาร์ลอทและแคทเทอรีนสาดเวทมนตร์ใส่ไม่ยั้งโดยไม่สนใจมานาที่เหลืออยู่เลย

การปะทะกันของเวทมนตร์เพลิงและเวทมนตร์น้ำแข็งทำให้เกิดไอน้ำปกคลุมพื้นที่ทั้งหมดจนบดบังทัศนวิสัยต้องใช้ตรวจจับมองแทน แต่พอพวกเธอมองเข้าไปกลับไม่พบพาซี่เสียแล้ว

“มันหายไปไหน?” ชาร์ลอทเบิกตากว้างตกใจที่ดักทุกทางแต่อีกฝ่ายกลับหนีรอดออกไปได้

“มันอยู่ข้างบน !” ทีโอน่าสังเกตเห็นก่อนใครจึงป้องกันหอกวายุที่พุ่งลงมาได้ทัน

“ไม่ไหวแล้วเว้ย !” แคทเทอรีนกระโดด๳ึ้๲ไปบนฟ้าแล้วเปลี่ยนร่างเป็นมังกรสีขาวทำให้ไอน้ำทั้งหมดหายไปทันที จากนั้นเธอก็พ่นลมหายใจน้ำแข็งใส่พาซี่จัง ๆ

พาซี่สร้างกำแพงหินในลักษณะโค้งเพื่อกระจายแรงออกด้านข้างและใช้เวทมนตร์เพลิงอัดเพิ่มเพื่อต้านความเย็นเยือกของลมหายใจน้ำแข็ง ไม่ใช่แค่นั้นแต่เขายังเตรียมเวทมนตร์หอกวายุที่หมุนวนสะสมพลังงานรอการปลดปล่อยไว้ด้วย

“เอาเป็นชื่ออะไรดีนะ? หอกทะลวง...ดูโง่ไปหน่อย แท่งทะลวง...แปลกเกินไป งั้นเอาเป็น...หอกพิชิตมังกร” พาซี่ดันตัวเองขึ้นสูงไปอีกหนึ่งร้อยเมตรขณะที่ยกหอกวายุขึ้นเหนือหัวเตรียมพร้อมไปด้วย

เมื่อพ้นระยะลมหายใจน้ำแข็งเขาก็ขว้างมันลงไปหาแคทเทอรีนทำลายเสริมกำลังและเจาะทะลุเกล็ดเข้าไปในผิวหนังจนพุ่งผ่านตัวกลายเป็นแผลขนาดใหญ่ แคทเทอรีนรับรู้ถึงความสาหัสของแผลได้จึงคืนร่างกลับเป็นมนุษย์อีกครั้งเพื่อลดขนาดของเป้าเล็ง

“ขนาดมันโดนลมหายใจน้ำแข็งเข้าไปยังจะหาจังหวะหนีออกไปได้อีก แถมยังสร้างบาดแผลได้ขนาดนี้แม้จะอยู่ในร่างมังกร มันเหนือชั้นกว่าขนาดนี้ได้อย่างไร?” แคทเทอรีนพยายามใช้เวทมนตร์รักษาห้ามเลือดไว้แต่ก็ยังต้องคอยใช้เวทมนตร์ป้องกันการโจมตีจากพาซี่ตลอดเวลาด้วย

“ให้พูดก็คงเป็น...อัจฉริยะที่สามารถ๳ึ้๲ไปถึงระดับจอมมารได้” ทั้งทีโอน่าและแคทเทอรีนต่างก็ได้รับบาดแผลสาหัสจนกลายเป็นเป้านิ่งที่ทำได้แค่ป้องกันเท่านั้น ขณะเดียวกันชาร์ลอทที่ยังปกติจึงหาจังหวะตอบโต้กลับแต่การตรวจจับกลับมองไม่เห็นการเคลื่อนไหวของพาซี่เลย

“ระดับจอมมารสินะ จนตอนนี้ก็มีแค่เจ็ดคนซึ่งเกิดขึ้นตามคำทำนายบ้าบออะไรนั่นพอดี คำทำนายใหม่ก็ใกล้จะถึงเวลาแล้วซึ่งเจ้านั่นอาจจะเป็นจอมมารคนใหม่ก็ได้”

ระหว่างที่ทั้งสามกำลังรับมือกับพาซี่ จู่ ๆ ก็มีกำลังเสริมของสำนักมนตร์ดำมาเพิ่มอีกซึ่งนำโดยหมายเลขสอง

“ท่านผู้บริหารครับ !” หมายเลขสองตะโกนเรียกแต่ก็อยู่ไกลเกินไป พอพวกเขามองไปรอบ ๆ ก็จะเห็นแต่สภาพสนามรบเละ ๆ ไม่มีใครอยู่เลยสักคนเดียว

“ที่นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย?” ขณะที่กำลังงุนงงก็ดันได้ยินเสียงการต่อสู้มาจากลานประลองด้านบนและยังได้ยินเสียงของพวกพ้องร้องลั่นจากด้านหลังอีกด้วย

“พวกเอลฟ์ !” ศิษย์สำนักกำลังต่อกรกับเอลฟ์หนุ่มสองคนที่โผล่มาจากไหนไม่รู้

“ใจเย็นไว้ เจ้านั่นคือชิมม่อนกับเฮอเมส พวกมันเลเวลแปดทั้งคู่เพราะฉะนั้นกระจายกันออกไปก่อน...” ไม่ทันที่พวกเขาจะหนีก็มีคมดาบฟาดผ่านตรงกลางกำจัดศิษย์ไปได้หลายคน

“เจ้าซึฮากิส่งสารมาขอความช่วยเหลือล่วงหน้าเพราะคาดการณ์เรื่องนี้ไว้แล้วสินะ ช่างเป็นเมืองที่ดึงดูดสงครามมาเสียจริง” เฮอเมสยกดาบขึ้นมาในระดับสายตาแล้ววิ่งเข้าไปกลางวงฟาดฟันเหล่าศิษย์สำนักมนตร์ดำจนตายหมดสิ้น

“แค่นี้ก็สติกระเจิงกันหมดแล้วหรือยังไง?” หมายเลขสองย่อตัวลงต่ำแล้วพุ่งไปประจันหน้าด้วยวิชาหอกพิไรรำพึง

“เจ้าก็ไม่ต่างกันหรอก” ชิมม่อนอ้อมมาปิดด้านหลังพร้อม ๆ กับเฮอเมสที่หมุนตัวฟัน เพียงแค่เสี้ยววินาทีหมายเลขสองก็โดนผ่าเป็นสองท่อนโดยที่ยังไม่ได้ตอบโต้เลยสักครั้ง

“ของจริงคงอยู่บนนั้นสินะ” ชิมม่อนเงยหน้ามองดูเวทมนตร์ที่สาดกันไปมาตลอดได้แต่คิดในใจว่า๿ำไ๬ตนเองต้องเข้าไปพัวพันอะไรแบบนั้นด้วยล่ะ

“ไปกันเถอะ” เฮอเมสสูดหายใจเต็มปอดเตรียมใจไว้ส่วนหนึ่งก่อนจะปีนเสาค้ำลานประลอง๳ึ้๲ไป