เรื่อง ยอดหมอหญิงเทพโอสถ
เรื่องที่เทีอู่ฮ่องเต้ได้สร้างบุญคุณไปพร้อมกับบีบบังคับตระกูลฉีนั้นไ่เพียงแต่ะำให้ทุกฝ่ายในราชสำนักให้ความสนใจแล้ว แต่เรื่องราวก็ได้กระจายไปทั่วทุกที่จนก่อให้เกิดการถกเถียงกันอย่างดุเดือดอีก้
นอกจากเซี่ยเสี่ยวหม่านแล้วไ่มีผู้ใดทราบว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็แผนที่จวินจิ่วเฉินิออกมา
ในขณะที่ทั่วทั้งเมืองเกิดการถกเถียงกันอย่างดุเดือด จวินจิ่วเฉินไ่ไ้กลับเ้าาในัเื แต่่ตัวู่ในวัด้าฉือ้ความสงบ ถ้าพูดให้ถูกก็คือหลังจากที่เขาออกมาจากหุบเขาเถาเยาในวันนั้นเขาก็มาที่วัด้าฉือทันที
ชายหนุ่มเปี่มาเป็ชุดิ้จวงีำระยะึ่แล้ว าี้เขาัได้ใ่เสื้อตัวาสีะั์ที่ไ่ค่อยได้เ็นัก กับัผมีำครึ่งึ่ แ้ว่าะดูเย็นชาน้อยลงกว่าปกติ ทว่าก็ัคงให้ความรู้สึกเหินห่าง
เหล่าพระภิกษุภายในวัดได้ำวัตรเย็นเรียบร้อยแล้ว ภายใน้โใหญ่มีแสงเทีสว่างไสว ภาอก้โใหญ่เงียบสงัดจนเหลือแค่เสียงร้องของเหล่าแมลง
จวินจิ่วเฉินไ่ไ้ัู่่ตรงั้ัไ แต่ัู่่บนุหลังคา้โ เขาเหม่อท้องฟ้าในยามราตรี้สีหน้าสงบนิ่งราวกับกำลังิอะไรบางอย่างู่้ความใจลอย
ในขณะนี้เองที่ด้านหลัง้โใหญ่ก็มีาเน้อยู่ึ่คน เขามีนามว่าเนี่เฉิน าเน้อยปีขึ้นั้ัไาที่ำจากไ้ไผ่ เ็้ราวกับทากน้อยที่ปีึ้ไปอย่าง้าๆ
ผ่านไปสักพักเขาก็ปีมาถึงบนหลังคา เขาไ่ไ้ลุกขึ้นมาแต่ปีึ้ไปัู่่ข้างกายจวินจิ่วเฉิน เ็้ลูบไปที่ศีรษะโล้นของตนเองพลางพึมพำออกมา “หนาวนิดหน่อะเนี่ย! ”
จวินจิ่วเฉินจึงหันไปพลางสัมผัสไปที่ศีรษะโล้นของาเน้อย ดูเหมือนว่าเขาต้องการะพูดอะไร แต่สุดท้ายแล้วก็ไ่พูดออกมา ชายหนุ่มั้ากลับไปดวงดาวบนฟาฟ้า ก่อนะแตะไปที่ิฝีปาโดยไ่รู้ตัว
หลังจากที่เวลาผ่านไปสักพักแล้วาเน้อยก็ปีออกไปอย่างเงียบเชียบ จวินจิ่วเฉินั่ิู่ที่เดิม สำหรับเรื่องที่เขากำลังิู่ มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่รู้
เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น จวินจิ่วเฉินออกจากวัด้าฉือแล้ว เพียงแต่เขาไ่ไ้กลับไปที่เมืองิ้หยางและไ่ไ้ไปตามจับไป๋หลี่หมิงชวนต่อ เขาทราบดีว่าหากจับกุมภายในหุบเขาเถาเยาไ่ไ้แล้ว มันก็ยากที่ะจับได้อีกครั้ง
เรื่องที่เขาต้องไปำเป็เรื่องที่สำคัญยิ่งกว่า บนบ่าของเขามีภารกิจที่แบกรับเอาไวู้่ เขาะู่ภายในเมืองิ้หยางทั้งวันได้อย่างไร? ฟู่หวงเร่งรัดเขาแล้ว
ภายในจิ้งาฝู่ กูเฟยเยี่เฝ้ารอจิ้งาเตี้เซี่ยมาโดยตลอด
หญิงสาวิว่าแ้จิ้งาเตี้เซี่ยะไ่กังวลเรื่องที่ตัวนางถูกจี้ชิงตัวไป แต่ในตอนนี้นางได้รับการช่วยเหลือแล้ว จิ้งาเตี้เซี่ยควรที่ะปลอบขวัญนางหน่อยสิ? นางต้องการใช้โอกาสนี้ในการพูดถึงเรื่องของนายก้อนน้ำแข็งเหม็น
น่าเสียดายที่กูเฟยเยี่ต้องผิดหวัง นางรอมาสามวันก็ัไ่ไ้พบกับจิ้งาเตี้เซี่ย
เช้าวันที่สี่เซี่ยเสี่ยวหม่านมาพบนางเพื่อพากันออกไปดูความครึกครื้นของตระกูลฉี นางจึงใช้โอกาสนี้ถามว่า “เตี้เซี่ยไปไล่จับไป๋หลี่หมิงชวนแล้วหรือ? ”
อันที่จริงเซี่ยเสี่ยวหม่านไ่ทราบว่าเจ้านายของตนเองไปไหน เขาหัวเราะออกมาโดยไ่ตอบคำถาม
กูเฟยเยี่บนใส่เขา้ความขี้เกียจะถามต่อ ทันทีที่ทั้งสองคนมาถึงหน้าประตูก็ได้พบกับเฉิงอี้เฟยที่รอู่หน้าทางเข้าหลักแล้ว
“แพทย์หญิงตัวน้อย ไปกัน เปิ่นเจียงจวินะพาเจ้าไปดูความสนุกสนานเอง! ”เฉิงอี้เฟยหัวเราะอย่างไร้ปรานี
กูเฟยเยี่ก็มีเรื่องที่ะต้องพูดคุยกับเฉิงอี้เฟย ดังนั้นนางจึงทิ้งเซี่ยเสี่ยวหม่านไว้แล้วไปพร้อมกับเฉิงอี้เฟย ใบหน้าของเซี่ยเสี่ยวหม่านในยามนี้ถึงกับมีความหม่นหลงแล้ว
เฉิงอี้เฟยพากูเฟยเยี่มาที่หอสุราแห่งึ่ซึ่งมีหน้าต่างู่ในตำแหน่งที่สามารถเ็หน้าประตูใหญ่ของคฤหาสน์องค์หญิงหวายหนิงพอดิบพอดี เมื่อพวกเขามาถึง กลุ่มคนที่มารับเกี้ยวเจ้าสาวก็มาถึงพอดี ตระกูลฉีนับได้ว่าัเ็แก่หน้าของราชวงศ์ู่บ้างเพราะขบวนรับเกี้ยวเจ้าสาวไ่เล็กเลย ฉีอวี้ไ่รู้เป็บ้าอะไรเพราะเขาใ่เครื่องแบบทางการทหารและเสื้อเกราะมารับตัวเจ้าสาว โดยที่เขาเพียงแค่ห้อยผ้าไหมสีแดงไว้บนร่างกายเท่านั้น
กูเฟยเยี่กับเฉิงอี้เฟยเกาะขอบหน้าต่างโดยเ็ทุกอย่างชัดเจนา
เมื่อเ็ฉีอวี้ลงจากม้าแล้วเข้าไปอุ้มเจ้าสาวภายในจวน เฉิงอี้เฟยจึงไปเทสุรามาสามแก้วพร้อมกับเอ่ย้น้ำเสียงหัวเราะ “แพทย์หญิงตัวน้อย มาๆ เปิ่นเจียงจวินคารวะเจ้า”
หลังจากที่เขาเอ่ยจบก็ดื่มสุราสามแก้วนั้นหมดเกลี้ยงโดยไ่รอให้กูเฟยเยี่ได้พูดอะไร
ใบหน้าของกูเฟยเยี่เกิดความสงสัย “เจ้าำอะไร? เจ้ากระเพาะไ่ดีแล้วัดื่มเช่นนี้อีก รนหาที่ตาย! ”
เฉิงอี้เฟยลูบปลายจมูกพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ “แสดงความยินดีกับเจ้าอย่างเป็ทางการัไงเล่า! ”
ดูเหมือนกูเฟยเยี่ะเดาได้แล้วว่าเขาะพูดอะไรต่อ นางจึงรีบเปี่เรื่องทันที “มีข่าวอะไรของไป๋หลี่หมิงชวนหรือไ่? มีเบาะแสของชายชุดดำที่ใ่หน้ากากแล้วหรือั? ”
“ไป๋หลี่หมิงชวนคงะจับไ่ไ้แล้ว ส่วนชายชุดดำที่ใ่หน้ากากคนนั้นน่าะเป็คนคุ้นเคย! ”
เฉิงอี้เฟยตอบครบหมดแล้วก็พูดคุยหัวข้อของตนเองต่อ “แพทย์หญิงตัวน้อย วันนี้เป็วันดี เปิ่นเจียงจวินอยากะ…”
กูเฟยเยี่ขัดจังหวะอีกครั้ง “หากเป็คนคุ้นเคยแล้วะเป็ใครกัน? ช่วยเจ้าขนาดนี้เชียว? ”
เฉิงอี้เฟยไ่พูดไ่จาแล้วแต่จ้องไปที่กูเฟยเยี่ ดวงตาแวววาวงดงามคู่นั้นแฝงไป้รอยยิ้มที่ไ่ตกู่ภายใต้การบังคับ
กูเฟยเยี่บดบังสายตาของเขาพลันหันไปนอกหน้าต่าง ในช่วงเวลานี้ฉีอวี้ได้อุ้ค์หญิงหวายหนิงออกมาแล้วพาไปที่เกี้ยวพระที่ั่
กูเฟยเยี่รีบเอ่ยขึ้นมา “ะหามเกี้ยวเจ้าสาวเเล้ว ดูเร็ว! ”
เฉิงอี้เฟยไ่มีความสนอกสนใจเลยสักนิด เขาหยุดยิ้มพลางนำต่างหูคู่ึ่ออกมายื่นให้กับกูเฟยเยี่แล้วเอ่ย้ความจริงจัง “กูเฟยเยี่ เป็ผู้หญิงของข้าเถอะ! ข้าจริงจังนะ นี่คือสิ่งที่บรรพบุรุษตระกูลเฉิงะมอบให้แก่ลูกสะใภ้เท่านั้น”
กูเฟยเยี่ไ่คุ้นชินกับท่าทีเอาจริงเอาจังของเฉิงอี้เฟยาๆ นางยิ้มออกมา้ความอึดอัด “พอได้แล้ว เลิกล้อเล่นได้แล้ว”
เฉิงอี้เฟยัคงจริงจัง “เจ้าก็รู้ว่าข้าไ่ไ้ล้อเล่น”
กูเฟยเยี่หยุดยิ้มเช่นกัน “ข้าำได้เพียงิว่าเจ้าล้อเล่นและข้าไ่ชอบการล้อเล่นเช่นนี้ ท่านแม่ทัพเฉิง! ”
หลังจากที่นางเอ่ยจบก็หันหลังเดินออกไป เดิมทีนางต้องการพูดคุยกับเฉิงอี้เฟยถึงเรื่องของนายก้อนน้ำแข็งเหม็น แต่บัดนี้ดูจากท่าทีจริงจังของเฉิงอี้เฟยแล้วไ่สามารถพูดคุยต่อไปได้อีก! ก็ดี ใช้โอกาสำให้เฉิงอี้เฟยรับรู้ทัศนคติของนางไปเลย
หลังจากที่นางพูดจบก็เปิดประตูออกไป
เฉิงอี้เฟยรีบไล่ตามออกไปถามทันที “แพทย์หญิงตัวน้อย คนที่เจ้าชอบคือจิ้งาเตี้เซี่ย? ”
คำว่า “ชอบ” ของเขาเ็ได้ชัดว่าแตกต่างจากคำว่า “ชอบ” ที่กูเฟยเยี่มักะพูดออกมา กูเฟยเยี่ตกใจาจึงกล่าวตำหนิทันที “เจ้าอย่ามาพูดจาเหลวไหล! ”
เฉิงอี้เฟยมีความสุขเหลือเกิน “แพทย์หญิงตัวน้อย หากคนที่เจ้าชอบคือจิ้งาเตี้เซี่ย เปิ่นเจียงจวินะยอมแพ้ แต่ถ้าหากเป็คนอื่น เปิ่นเจียงจวินะไ่ยอมถอยแน่! ”
กูเฟยเยี่ไ่ทราบว่าควรที่ะตอบเยี่ยงไรดี ทว่าจู่ๆ ก็เกิดความิขึ้นมาอย่างฉับพลัน “ข้าชอบองค์ชายแปด! ”
องค์ชายแปด?
เฉิงอี้เฟยประหลาดใจา วินาทีนั้นสติได้หลุดลอยออกไป
กูเฟยเยี่ฉวยโอกาสนี้ในการหลบหนี นางรีบวิ่งออกไปที่หน้าประตูหอสุราแต่ก็ได้ปะทะเข้ากับกลุ่มคนที่มารับเจ้าสาว โชคดีที่นางหยุดได้ทัน
แต่โชคไ่ดีที่ฉีอวี้หันมาเ็นางพอดิบพอดี นั์ตาอาฆาตแค้นของฉีอวี้รุนแรงจนยากเกินกว่าะพรรณนาออกมาได้
ทว่ากูเฟยเยี่ส่งยิ้มกลับไปอย่างไ่่ ก่อนะำท่าทางแสดงความยินดี ขบวนรับตัวเจ้าสาวัเดินไ่จบ นางก็เดินหนีไปอีกทางเพราะกลัวว่าเฉิงอี้เฟยะไล่ตามมา
กูเฟยเยี่กลับมาที่ตระกูลอีกครั้งเพื่อต้องการสืบเรื่องราวการจมน้ำของร่างเดิมตอนอายุแปดปี แต่น่าเสียดายที่ไ่ไ้รับข้อมูลที่เป็ประโยชน์ใดๆ ตรงกันข้ามกลับถูกชายชรารองของตระกูลกูเซ้าซีู้่ครู่ึ่ เมื่อนางกลับมาถึงจิ้งาฝู่ ท้องฟ้าก็มืดมิดลงเสียแล้ว
หญิงสาวเ็ว่าเซี่ยเสี่ยวหม่านกำลังยืนพูดคุยกับเหมยกงกงที่มาจากพระราชวัง
นางลังเลู่ครู่ึ่พลันิอยากะหลบหลีก แต่ใคระไปทราบว่าเหมยกงกงสังเกตเ็นางมาระยะเวลาึ่แล้ว “แพทย์หญิงกูช้าก่อน ข้าพเจ้าคอยเจ้ามานานาแล้ว! ”
คอาง? กูเฟยเยี่ตกใจา
เหมยกงกงเดินเ้าาพร้อมกับพูด้รอยยิ้ม “ฝ่าบาททรงมีรับสั่งเชื้อเชิญแพทย์หญิงกูให้เข้าไปในพระราชวังเพื่อถกถาม แพทย์หญิงกู เชิญ”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??