แม่โขงสะอื้น Behind Enemy Heart

เรื่องย่อ แม่โขงสะอื้น

 เหตุการณ์เกิดขึ้นในช่วงสงครามอินโดจีน ปี พศ. ๒๔๘๙ หลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง ยุติลง การกลับมาล่าอาณานิคมของฝรั่งเศสก็เริ่มขึ้น ฝรั่งเศสส่งกองกำลังทหารเข้ามายึดครองเขตอินโดจีน เวียดนาม ลาว กัมพูชา

 ช่วงเดือนมีนาคมในปีเดียวกัน กองทัพรบนอกประเทศภาคพื้นตะวันออกไกลฝรั่งเศส (CEFEO) ได้ขึ้นฝั่งแม่น้ำโขงเข้ายึด เมืองท่าทั้งหมด ท่าแขก เวียงจันทน์ หลวงพระบาง จำปาสัก ลาวตกอยู่ภายใต้การยึดครองของฝรั่งเศสอีกครั้ง ช่วงนั้นมีการก่อตั้งหน่วยทหารกู้ชาติ เพื่อต่อต้านฝรั่งเศส จนกระทั่งวันที่ ๒o มีนาคม พศ. ๒๔๘๙ ฝรั่งเศสนำเครื่องบินใบพัดมาโปรยใบปลิว ลงกลางเมืองท่าแขก ประกาศให้ทหารกู้ชาติวางอาวุธ ยอมจำนนต่อกองทัพฝรั่งเศส จากนั้นก็มีการโจมตีท่าแขกอย่างหนักหน่วง มีการทิ้งระเบิด ทั้งปืนกลหนักยิงเข้าไปในตลาด ผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก

 เรือเอกเชอร์วี่ เดสซองส์ ทหารจากกองทัพรบนอกประเทศภาคพื้นตะวันออกไกลฝรั่งเศส (CEFEO) ประจำการที่ค่ายบึงสาน ได้รับคำสั่งไปรับผิดชอบความเสียหายครั้งนั้น เขาต้องไปรับคนเจ็บมารักษาและให้ที่พักกับผู้ลี้ภัยชั่วคราว เพื่อรอการไต่สวน ชายหนุ่มหลงรักมณฑาสวรรค์ สาวไทยที่ตกเป็นผู้ลี้ภัย ตั้งแต่แรกพบ เขาเก็บความในใจไว้ไม่เคยปริปาก เพราะหญิงสาวเกลียดฝรั่งเศสทุกคน คิดว่าเป็นศัตรูของชาติและเป็นโจรมาปล้นแผ่นดินล้านช้าง เธอต้องจำยอมไปอยู่ในค่าย อย่างไม่มีทางเลือก

 ผู้กองเชอร์วี่ พยายามทำดีและเป็นมิตรกับมณฑาสวรรค์ หญิงสาวเป็นคนมีทิฐิสูง ปากแข็ง เธอต้องทนเจ็บเพราะพยายามเกลียดคนที่ตัวเองรัก แต่ด้วยความดีของผู้กองเชอร์วี่ ทำให้หญิงสาวแอบชื่นชมในความเด็ดเดี่ยวและความเป็นชายชาติทหารของเขา เธอเก็บความรักนั้นไว้ในใจ ด้วยความที่อยากให้คนลุ่มแม่น้ำโขงได้รับอิสรภาพ พ้นจากอำนาจของฝรั่งเศส เธอได้แอบส่งจดหมายถึงกำนันเพชร พ่อของเธอ ที่ไทย ในจดหมายเขียนแจ้งจุดยุทธศาสตร์สำคัญของกองทัพฝรั่งเศส แต่ผู้กองเชอร์วี่รู้ทันเสียก่อนจึงยึดจดหมายไว้รอไต่สวน ตอนนั้นทหารในค่ายไม่มีใครอ่านภาษาไทยได้ เขาขอให้มณฑาสวรรค์อ่านให้ฟัง แต่เธอปากแข็งปฎิเสธ กลัวเขารู้ความลับ ชายหนุ่มจึงเก็บจดหมายไว้ เพื่อเป็นสิ่งเตือนความทรงจำ ไว้ระลึกถึงมณฑาสวรรค์  ต่อมาผู้กองเชอร์วี่ ติดภารกิจร่วมรบ ที่เดียนเบียนฟู เวียดนามเหนือ นานถึงสามเดือน เขาพกจดหมายของมณฑาสวรรค์ติดตัวตลอดเวลา จนในวันสุดท้ายของการร่วมรบเขาพบกับพายัพ ทหารไทยไปรับจ้าง ร่วมรบกับฝ่ายพันธมิตร จึงขอให้พายัพอ่านจดหมายให้ฟัง หลังจากรู้เรื่องราวในจดหมาย สร้างความเสียใจและผิดหวังให้เขาเป็นอย่างมากสิ่งที่เขาเสียใจที่สุดคือ รู้ว่ามณฑาสวรรค์มีคนที่รักรออยู่ และเธอจะร่วมมือกับทางการลาวขับไล่ฝรั่งเศส  ผู้กองเชอร์วี่กลับมาที่ลาวอีกครั้ง บอกตัวเองว่าต้องพยายามตัดใจให้ลืมมณฑาสวรรค์ เขาจัดการให้ทหารนำจดหมายส่งให้พ่อของหญิงสาว โดยไม่ให้เธอรู้ เขาอยากให้เธอสมหวังกับคนที่เธอรักและได้กลับไทย ก่อนที่เวียดนามเหนือจะเข้ามายึดเขตลุ่มแม่น้ำโขง เขารู้ตลอดเวลาว่าฝรั่งเศสต้องแพ้สงคราม และระลึกเสมอว่าจะรบเพื่อให้จบ ไม่ใช่รบเพื่อชนะ การที่อาศัยอยู่แผ่นดินอื่น ในสถานะ ผู้ยึดครองนั้นไม่ได้ทำให้ยิ่งใหญ่และเป็นผู้ชนะที่แท้จริง เขาละอายตัวเองตลอดเวลาที่ ถูกตราหน้าว่าเป็นผู้รุกราน

 กำนันเพชรรู้ข่าวเรื่องลูกสาว จึงทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้ลูกสาวกลับไทยอย่างปลอดภัย อิสรภาพมาพร้อมกับความสูญเสีย ทหารกู้ชาติได้กำลังสนับสนุนจากประเทศมหาอำนาจที่คอยหนุนหลัง ภายในชั่วข้ามคืน ทางการลาวได้ยึดอำนาจฝรั่งเศสและจับทหารเป็นเชลย เรื่องราวจะลงเอยอย่างไร ติดตามในนิยายได้เลยค่ะ

ปล. รูปภาพที่นำมาประกอบ เพื่อความบันเทิงเท่านั้น

***************************************************************

 *******************************************************************************************************************************************************

คำนำ

 จากใจผู้เขียน ถึงผู้อ่าน
 
  “แม่โขงสะอื้น”ผู้ เขียน ได้เขียนนิยายเรื่องนี้ขึ้น เนื่องจากได้แรงบันดาลใจ จากนักแสดงชายคนหนึ่ง ซึ่งแอบปลื้มชื่นชอบในการแสดงของเขา ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา ด้วยบทบาทของเขาที่เป็นทหาร ผู้เขียนเป็นคนที่เสพนิยายแบบเข้าไป ในสายเลือด จึงมีความคิดที่จะเขียนนิยายเป็นของตัวเองสักเรื่อง เป็นการบันทึกจินตนาการลงเป็นตัวอักษร ครั้งหนึ่งในชีวิตนี้ได้ถ่ายทอดเรื่องราว ที่กำลังจะถูกลบเลือนผ่านปลายปากกาของเราเอง
 
   เรื่องราวในนิยายมีเค้าความจริงอยู่บ้าง แต่ผู้เขียนได้ใช้นามสมมุติ ในการตั้งชื่อตัวละคร ได้พล็อตเรื่องมาจากการบอกเล่าของคนที่อยู่ในเหตุการณ์สงครามอินโดจีน หลังสงครามโลกครั้งที่สองยุติลงการ ล่าอาณานิคมของฝรั่งเศสก็เริ่มขึ้น บางเหตุการณ์ ได้ถูกบันทึกไว้ในหน้าประวัติศาสตร์แค่เพียงไม่กี่บรรทัด แต่เรื่องเล่าในความทรงจำของผู้ที่สูญเสีย เป็นเรื่องเล่าที่ไม่มีวันจบ.
 
     เรื่องราวของทหารหนุ่มลูกครึ่งฝรั่งเศส ที่ได้ใช้ชีวิตบนแผ่นดินอื่นท่ามกลางเพลิงสงคราม การเป็นผู้ยึดครองที่แท้จริง ไม่ได้เป็นผู้ยิ่งใหญ่เสมอ และเขาได้พบกับหญิงสาว ที่ตกอยู่ในชะตาเดียวกัน แต่เขากับเธออยู่ในสถานะต่างกัน เขาคือผู้ยึดครอง แต่เธอเป็นผู้ลี้ภัย และผู้ต่อต้านในเวลาเดียวกัน เธอจะต้องต่อสู้เพื่อเสรีภาพ และจะไม่ยอมตกเป็นเชลยรักให้กับผู้รุกราน เขาระลึกเสมอว่า การที่ได้อยู่แผ่นดินอื่นที่ไม่ใช่แผ่นดินของตน เปรียบเสมือนกาฝากที่ไม่มีต้นไม้เกาะ เขายอมแหกกฎเก่าๆ เมื่อถึงคราวจำเป็น ดีกว่าการเป็นทหารที่ดีของกองทัพแต่ขาดมนุษยธรรม คนลุ่มแม่น้ำโขงจะทวงเสรีภาพคืนมาได้หรือไม่ เกิดอะไรขึ้นที่แผ่นดินล้านช้าง สงคราม สายน้ำ ขอบฟ้า มิอาจกั้นมิตรภาพของพวกเขาได้
 
     ผู้เขียนต้องขออภัย หากว่ามีคำใดที่ได้ล่วงเกินผู้ที่เกี่ยวข้องในเรื่องนี้ และถ้าหากมีคำพูดบางตอนของนิยาย บังเอิญไปคล้ายกับนิยายของนักเขียนบางท่าน ใคร่ขอให้รู้ว่าผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาที่จะลอกเลียนแบบแต่อย่างใด หากแต่เป็นเพราะว่าผู้เขียนได้เสพนิยายจนหลงใหล
 
    'หากคุณจะรักใครแล้ว จงรักให้หมดหัวใจเถิด อย่าได้ปิดกั้นหัวใจตัวเองด้วยกำแพงที่คุณสร้างขึ้น เมื่อทุกอย่างสายเกินไป อาจจะตามหาความรักและหัวใจตัวเองไปตลอดชีวิต'
 
 รักคนอ่าน

Paris 1946

คำอุทิศ
 

    หากคุณค่าและความบันเทิงจากหนังสือเล่มนี้ ช่วยทำให้ผู้อ่านมีความสุขและได้ข้อคิดบางอย่าง ที่สามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันและมีประโยชน์ต่อสังคม ผู้เขียนขออุทิศความดีดังกล่าว ให้ผู้มีพระคุณต่อผู้เขียนทุกท่าน ถ้าเนื้อหาของบทประพันธ์ มีคุณค่าและคุณประโยชน์ ทางด้านประวัติศาสตร์ ผู้เขียนขอมอบและอุทิศแด่ การต่อสู้ที่ทรหดกล้าหาญและความเสียสละอย่างยิ่งใหญ่ ของวีรบุรุษ ทหารในยุทธนาการสงครามอินโดจีนทุกคน

 ดวงจำปา 

 ๔ มีนาคม พศ.๒๕๕๘

Paris 1946

 ประกาศคุณูปการ

   

  หนังสือนวนิยายเรื่อง “แม่โขงสะอื้น The Black Moon Town” สำเร็จ ลงด้วยดีเพราะได้รับคำแนะนำจากแฟนนิยายทุกท่าน รวมทั้งเพื่อนร่วมงานของผู้เขียน ซึ่งคอยให้กำลังใจและคำปรึกษาอยู่ตลอดเวลา ผู้เขียนขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง
   เหนือ สิ่งอื่นใดขอกราบขอบพระคุณมารดาของผู้เขียน ที่ให้กำลังใจและสนับสนุนทุกๆด้าน อย่างดีที่สุดเสมอมา รวมไปถึง ญาติ พี่น้อง ทางบ้านหนองบก แขวงคำม่วน สปป.ลาว ที่ให้ความร่วมมือในการให้ข้อมูล ผู้เขียนขอขอบพระคุณอย่างสูงมา ณ โอกาสนี้ด้วย

 ดวงจำปา 
 ผู้เขียน
                                ๘ มีนาคม ๒๕๕๘

Paris 1946

paint by Doungjampa Autumn in Paris 1946