เรื่อง ข้าเสแสร้งจนกลายเป็นเซียน
พี่ชาย ี่ี่คือชิงไห่
จังหวัดเล็กๆแคว้นชิงโจว ภายใต้ทวีปดาวตก
ถ้าคุณพูดในการประลอง4แคว้นฉัน็ะเชื่อ แต่ปัญหาคือี่ี่คือชิงไห่ ระดับสูงสุดี่ี่คือแกนทองคำ
ใคระไปทนได้ พูดจาโอ้อวด ส่งเสียงบี๊บทำไม สู้ตรงๆไปเลยดีกว่าไหม อย่าเสียน้ำลาย
ทุกคนเงียบลง
ชายหนุ่ม็ปิดปากเงียบสนิท
เขาสับสนในใจ เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่เย่ ชิงเฉินพูดเป็นความจริงหรือไม่
หลังจากหายลังเล ชายหนุ่ม็ลงมือ
“ผู้อาวุโส ผู้น้อยขอปลดปล่อยกระบวนดาบแล้ว”
ครืนนน!
ดาบยาวในมือเขาสั่น ทันใดนั้นัาดาบ็พุ่งออก
ผู้ฝึกยุทธหลายแสนคนสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที
ดาบยาวพุ่งออกราวสายฝนกระหน่ำ ตำแหน่งดาบน่าสะพรึงกลัวเหมือนพายุโหม
ท้องฟ้าราวกำลังะมืดลง
พลังดาบที่น่าสะพรึงทำให้ผู้ชมรู้สึกถึงความน่ากลัวได้ในทันที
ผู้ฝึกตนที่อ่อนแอยังต้องคุกเข่าภายใต้ออร่าดาบนี้
‘คุณไม่อยากสนทนาต่อหรือ?’
‘เฮ้ ฉันยังไม่พร้อม’
‘ทำไมคุณถึงโจมตีตรงๆ?’
‘คุณไม่มีจิตวิญญาณนักกระบี่เลย ใครเป็นอาจารย์คุณ? ฉันะคุยัเขาให้รู้เรื่อง’
เห็นดังนั้น ชิงเฉิน็ไม่เสแสร้งอีกต่อไป
เขาเตรียมะชักกระบี่ไม้เขาออกมาเพื่อจบการต่อสู้บ้าๆนี่ แ้มันะแลก้การเปิไพ่ตายเขา แะกินัาฉีเขาไปมาก็ตาม
ิไ้ดังนั้น็ลงมือทันที กระบวนท่าเขาแทบไม่มีอะไรมาก
ใช่ เขาไม่รู้จักเพลงกระบี่ใดๆ ถึงมีแต่็อ่อนแอเกินไปที่ะมาส่งเสียงบี๊บได้
ิไ้ดังนั้นเขายกยิ้มขึ้นอีกครั้ง
“เพลงกระบี่ธรรมดา”
กล่าวจบเขา็ตวัดกระบี่ไม้อย่างลวกๆแต่้ความที่เขาตกใจเล็กน้อยเขาถ่ายเทพลังฉีลงในกระบี่ไม้เกือบครึ่ง
ออร่ากระบี่ที่ยิ่งใหญ่ปรากฎ ลำแสงทำให้ท้องฟ้าที่ใกล้มืดนี้ราวัอยากถอยเวลากลับไปยามอาทิตย์อัสดง
ลำแสงฟาดฟันออกเป็นแนวเส้นตรง ตัดักระบวนท่าดาบสีดำอย่างรุนแรง แต่มันสามารถทะลุทะลวงคลื่นดาบอีกฝ่ายอย่างง่ายดาย
บูมมม!!
ผู้ชมเห็นดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่ะชื่นชม ทั้งรูปลักษณ์แะทักษะต่างไร้ที่เปรียบ
“โอ้ ข้ามองท่านผิดไป ที่หยาบคายก่อนหน้านี้ขอโทษได้หรือไม่?”
“พี่ชาย เพลงกระบี่ธรรมดานี้ข้าขอได้หรือไม่”
“ท่านให้ที่ยืนนักกระบี่ในชิงโจวบ้างได้ไหม ข้ากลัวว่าพวกเขาะต้องอับอาย”
“เฮ้ พี่ชาย คุณมีนางสนมแล้วหรือยัง เคยได้ยินสาวงามขี่เมฆไหม?”
ทุกคนต่างพูดกันไปต่างๆนาๆ ทั้งนี้ทั้งนั้นพวกเขา็เคารพชิงเฉินมากขึ้นในฐานะปรมาจารย์กระบี่ที่แท้จริง
แต่ในขณะเดียวกัน ทุกอย่างไม่ได้เกิดขึ้นช้าอย่างที่เราอ่าน
ชายหนุ่มชุดดำหน้าซีดเผือด เห็นได้ชัดว่าภายใต้กระบี่นี้เขาต้องตกตายอย่างแน่นอน
จำเป็นต้องเปิเผยตัวตน แะจบการต่อสู้ก่อนะสายไป
นึกถึงคำพูดชิงเฉิน มัน็ทำให้เขาเข้าใจ
เป็นเรื่องดีที่มีพลังแะแข็งแกร่งตั้งแต่ยังเยาว์ แต่็ไม่ดีที่ะคมมากเกินไป
“ในที่สุดข้า็เข้าใจ หากเร่งรีบลับคมมากเกินไป บางครั้งคุณอาจะล้มลงระหว่างทาง”
ระหว่างความเป็นแะความตายสามารถทำให้เขาคิดอะไรได้มากมาย เป็นประสบการณ์ชีวิต แะพัฒนาตัวเองได้อย่างก้าวกระโดด
“นามข้าคือ หลิน ซูเฟย แห่งดาบสวรรค์อันศักดิ์สิทธิ์ ข้า…!”
ก่อนที่เขาะพูดจบ ก่อนกระบี่ะถึงตัวชายหนุ่ม ออร่าปีศาจปะทุขึ้นอย่างรวดเร็ว ครอบคลุมไปทั่วทำให้ผู้ชมนับแสนอดที่ะคุกเข่าลงไม่ได้
ใช่แล้วมันคือระดับครึ่งก้าวจักรพรรดิ!
เมืองนี้มันเกิดอะไรขึ้น!
ผู้ชมนับแสนแทบบ้า อารมณ์พวกเขาสวิงขึ้นลงราวัรถไฟเหาะ ต้องรู้ก่อนว่าี่ี่มันเมืองเล็กๆ
จู่ๆ็มีชายหนุ่มดวลดาบชนะติดต่อกันนับร้อยครั้งปรากฎขึ้น
ตามมา้ปรมาจารย์กระบี่ไร้เทียมทานพร้อมับุคคลปริศนาที่คาดว่าะแข็งแกร่งยิ่งกว่าเขา
แะตอนนี้ครึ่งก้าวจักรพรรดิปีศาจต้องการมาเดินเล่นดูการประลองกระบี่หรือไม่?
แรงกดดันนี้ทำให้ หลิน ซูเฟยสลบไปทันที เนื่องจากออร่านี้มุ่งตรงไปที่เขามากที่สุด ขณะร่างปีศาจ็ปรากฎขึ้นลางๆ เมื่อได้ตัวหลิน ซูเฟยแล้ว ค่ายกลล้อมรอบตัวเขา
“ครั้งนี้พวกข้าแพ้! แต่นิกายข้าไม่ยอมรับ ไม่คืนดี! ข้าะจำนามพวกเจ้าไว้ ลู่ ฉางชิง เย่ ชิงเฉิน!”
บูมมม!
ออร่ากระบี่แะค่ายกลปะทะกันอย่างรุนแรง ทำให้เกิดหลุมลึกหน้าทางเข้าเมืองชิงไห่
ผู้ชมนับแสนหน้าซีดเผือด
เมื่อหมอกควันหายไป ออร่าปีศาจ็หายไปแล้ว
เงียบ
เงียบจนน่าสยอง
“นิกายดาบสวรรค์อันศักดิ์สิทธิ์ปรากฎตัวี่ี่ได้อย่างไร?”
“อย่างไร็ตาม ปรมาจารย์กระบี่ไร้เทียมทาน็ยังอยู่ี่ี่จริงๆ!”
“ออร่าปีศาจนั่นคืออะไร? ข้าเกรงว่างานชุมนุมในครั้งนี้ะไม่ง่ายเหมือนในอดีต!”
“ใช่ อย่างไร็ตามมีเวลาอีกหลายวันกว่าะเริ่มงานชุมนุม เกรงว่าะมีโอกาสแะวาสนามากมาย ในเมืองแห่งนี้”
“เจ้าอย่าโลภได้หรือไม่ ขอบเขตราชาปรากฎขึ้น พวกเราล้วนเหมือนมด!”
“เราฝึกฝนเพื่อสิ่งใด! น้ำอมตะ3000 ข้าขอแค่หนึ่งตักเท่านั้น รอดูกันเถอะ”
ข่าวที่ว่าวาสนา แะโอกาสะปรากฎขึ้นทำให้เกิดข่าวลือมากมาย แะดึงดูดผู้คนอีกนับไม่ถ้วนในอนาคตอันใกล้
แต่ในขณะนี้ ลู่ ฉางชิง็ยกยิ้มขึ้นเบาๆแะพูดัชิงเฉินว่า
“เริ่มแล้วสินะ”
ทั้งคู่รอจนผู้คนเริ่มเงียบลง
ไม่มีใครกล้าขวางทางฉางชิงแะชิงเฉิน ไม่แ้แต่ะกล้าเลีย เนื่องจากตอนนี้พวกเขารู้ว่าทั้งคู่ มีศัตรูที่ทรงพลังรออยู่
ดังนั้นทั้งสอง็หายเข้าไปในเมือง เหตุการณ์จึงสงบขึ้นเล็กน้อย แต่ข่าวลือไม่สามารถหยุดได้อีกต่อไป
ขณะเดียวกัน
ถ้ำลับใกล้ัเมืองชิงไห่
หลง้าแะชิงเฟิง็ปรากฎตัวขึ้น พร้อมัร่างชายชุดดำ
ใช่ มันคือ หลิน ซูเฟย
“ชิงเฟิง ข้าควรทำอย่างไรัหนุ่มนี่ดี ฆ่าเขาเลยดีหรือไม่?”
หลง้าถาม เขาไม่เก่งเรื่องการวางแผนใช้สมองมากนักดังนั้น เมื่อได้รอบมอบหมายให้รับบทนี้ เขาจึงต้องให้ความเคารพชิงเฟิงถึงสี่ส่วน
“จับเขาขังเอาไว้ก่อน ะอย่างไรเขาคือศิษย์นิกายอันดับหนึ่ง ให้เขาตายแบบธรรมดาคงเสียประโยชน์มากเกินไป”
ชิงเฟิงใช้หัวสมองอย่างบ้าคลั่ง บวกัรูปลักษณ์เขาราวนักปราชญ์ หลง้าเห็นเช่นนั้นเขา็เงียบไปแะทำตามข้อเสนอชิงเฟิง
ช่างน่าเหลือเชื่อที่นักพรตเสวี่ย ชิงไท่สามารถรวบรวมสาวกเหล่านี้อยู่้กันได้
เรียกได้ว่าปาฏิหาริย์็ไม่เกินเลยนักสำหรับผู้ฝึกตนสร้างรากฐานธรรมดา
นายท่านกล่าวว่าะเล่นยึดเมือง หากยืนอยู่บนเมืองที่เต็มไป้ซากปรักหักพัง็คงะน่าอายเกินไป ข้าควรทำอย่างไร
ชิงเฟิงขมวดคิ้วเขาแทบะสามารถหนีบปูให้ตายได้
หากเกิดภัยพิบัติเล็กน้อยเกินไป็ะไม่มีใครชื่นชม แต่เรามีคนแค่สองคนแะทำให้วายร้ายตกตายไม่ได้ผลงาน็ะไม่เด่นชัดนัก
งั้น็ควรก่อความวุ่นวายระดับกลางให้คนอื่นตายเล็กน้อย ้สภาพที่น่าสังเวช แะสะเทือนใจติดตาผู้ประสบภัยเป็นอย่างไร?
ดี!
ใช่ มันควรเป็นเช่นนี้ แะใส่ร้ายนิกายอื่นๆเช่นนิกายมาร
ไม่เลว ชิงเฟิงดีใจมาก แ้เขาไม่รู้ว่านิมารคืออะไร แคว้นเหล่าอสูรชั่วร้ายไหม?
ใคระไปสนใจเรื่องแบบนี้ ชีวิตเขาะตายวันไหน็ขึ้นอยู่ัการหลอกลวงลู่ ฉางชิงเช่นกัน
เพื่อให้เขามีชีวิตรอด คนอื่น็ควรตกตายไปใช่ไหม?
ิไ้ดังนั้นเขา็สบายใจิ่ึ้ แะวิ่งไปกล่าวแผนการัหลง้าในทันที
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??